Rijkheid aan wereldbouw en personages in Huis van Lucht & Adem van Sarah J. Maas

Bryce en Hunt hebben een hoop meegemaakt (lees onze recensie van Crescent City 2: Huis van Aarde & Bloed). Ze hebben Crescent City gered, maar er ook een hoop ellende voor in de plaats gekregen. Samen proberen ze wat meer tot rust te komen, maar wanneer er ineens nieuwe informatie komt over de rebellenbeweging en Danika’s connectie hiermee, weet Bryce dat ze niet stil kan blijven zitten. Maar na de waarschuwing van de Asteri staat er een hoop meer op spel. Kiezen ze voor zichzelf of gaan ze vechten voor anderen, zelfs al zet dit de levens van hun geliefden op spel?

Ik zal eerlijk zijn, ik heb een letterlijke timer op mijn mobiel gehad, aftellend naar het moment dat dit deel zou komen. Want wat vond ik Huis van Aarde & Bloed toch fantastisch. Het was eigenlijk net te veel informatie, maar de worldbuilding was zo sterk en de personages waren zo goed uitgewerkt. Ik was erg benieuwd hoe dit zou zijn met een deel 2 die nóg dikker was dan deel 1 (ik dacht niet dat dit mogelijk was, maar here we are…). En eigenlijk was het bijna hetzelfde geval.

Personages groeien

In dit boek komen we nieuwe personages tegen, sommige noodzakelijk en sommige…minder. Cormac vond ik een hele goede toevoeging, omdat zijn personage steeds meer aanvulling kreeg, hoe verder je kwam. Maar er waren er ook een paar die meer aanvoelden als opvulling dan een daadwerkelijke toevoeging. Ook komen in dit deel weer een hoop nieuwe wezens voor, waardoor ik op momenten weer een overload aan informatie kreeg. Toch was het wel wat beter bij te houden, omdat de wereld al wel een stuk duidelijker was. Een persoonlijke irritatie waar ik zelf flink tegenaan liep, was dat personages in één alinea de ene keer met de voornaam en de andere keer met de achternaam werden benoemd. Nou maakt dat voor de hoofdpersonages niet uit, maar er zijn momenteel zoveel personages dat ik soms even niet meer wist welke achternaam bij welke persoon hoorde.

Het verhaal kwam redelijk langzaam op dreef, maar dat past juist heel goed bij deze boeken. Sarah J. Maas bouwt een verhaal graag langzaam op en op de laatste 200 pagina’s overvalt ze je dan volledig en kun je niet stoppen met lezen, hoe laat het ook is. En dat was in dit deel ook zeker weer zo. Net als deel één was dit ook weer een soort van whodunnit. Bryce en haar vrienden zijn op zoek naar iemand die antwoorden op bepaalde vragen kan geven. Maar hoe verder je komt, hoe meer vragen dit worden, totdat alle honderd lijntjes die Sarah onopvallend in het verhaal heeft gestopt, ineens een gigantisch web worden en je het volledige plaatje ziet. En het enige wat je op dat moment wil doen, is het boek weer opnieuw lezen om al die hints eruit te pikken. Want wat heeft ze dat in dit deel weer fantastisch gedaan.

Ik kan er enorm van genieten hoe Sarah bepaalde personages beschrijft en diepte geeft. Bryce is een ontzettend interessant, maar ook herkenbaar personage. Ze is niet perfect, ze is impulsief en maakt regelmatig verkeerde beslissingen. Maar ze heeft altijd het hart op de juiste plek en wil iedereen helpen, zelfs ten koste van zichzelf. Hunt zien we daarentegen een stuk zelfzuchtiger worden in dit boek en ook dat is een vooruitgang, hoewel je er af en toe helemaal gek van wordt. Hij is wat egoïstischer geworden, maar je ziet in zijn onzekerheden wel veel terugkomen van zijn tijd toen hij een slaaf was. Maar samen vullen ze elkaar juist heel goed aan en worden ze beter door elkaar. Ze groeien in dit boek steeds meer naar elkaar toe en, wat je ook wel kan verwachten na Hof van Zilveren Vlammen, betekent dit ook dat hun relatie een stuk steamier wordt. Ik was een beetje bang dat dit een groot deel van het plot zou worden, maar dit was het naar mijn mening niet. Ik vond dat het juist hun relatie sterker maakte en niet overheerste.

Verhaallijnen komen samen

Het einde van dit boek was in één woord, mind-blowing. Ik blijf het bizar vinden hoe Sarah J. Maas op allerlei manieren kleine lijntjes uitgooit, om dit dan later ineens allemaal ontzettend mooi samen te laten komen. Ik heb de laatste 200 pagina’s opgezogen en waarschijnlijk geschreeuwd naar iedereen die in mijn buurt kwam. En wauw, het was echt zo sterk. Ik heb geen idee hoe ik het ga volhouden tot het volgende deel, want ik heb het echt nú nodig.

Dit deel had zijn kleine minpunten, naar mijn mening, zoals weer een grote overvloed aan informatie die niet allemaal noodzakelijk was en teveel personages waardoor ik ze niet allemaal goed bijhield, maar dat verandert niks aan het feit dat dit boek weer echt een meesterwerk is. En wie weet, misschien gaat bepaalde informatie later ook nog wel belangrijk worden! Als je houdt van een uitgebreid fantasyverhaal, met veel wezens en ook wel redelijk wat spice, dan is deze serie zeker iets voor jou. Ik ga alvast zoeken naar een datum voor deel 3, zodat ik weer een timer kan zetten…

• Koop bij BOL.com