In de Kolos, een vervallen monsterflat aan de rand van Vrijkerke, broeit iets. De bouw van deze flat zette decennia geleden een reeks onverklaarbare gebeurtenissen in gang, waardoor een duistere kracht zich toegang wist te verschaffen tot onze wereld. De 15-jarige Laura woont sinds kort in de Kolos. Zij heeft het Kwaad gezien. Ze voelt het. Ze weet dat het alle leven op aarde wil verzwelgen. Maar Laura heeft andere dingen aan haar hoofd. Haar geliefde Sharon is spoorloos verdwenen en ze is vastbesloten haar terug te vinden. Het einde van de wereld kan wachten.
Ondertussen verbergt een politiechef een duister geheim, zakt een rechercheur weg in de waanzin en knoeit de leider van een lokale motorbende met occulte krachten die hij niet begrijpt. Hun keuzes hebben dramatische gevolgen voor Laura en Sharon, en voor de even gruwelijke als ontroerende climax.
Dit is dan wel Haanens debuutroman, om hem een nieuwe schrijver te noemen doet hem oneer aan. Hij schrijft al jaren voor filmmagazine ‘Schokkend Nieuws’, een nicheblad voor SFF- en horrorfilms. Desalniettemin is dit zijn eerste echte boek, wat natuurlijk een hele prestatie is.
Een stiekeme antropoloog?
Alles begint met personage Laura, een vijftienjarig gothic meisje, die na de scheiding van haar ouders verhuist naar De Kolos, het grootste appartementsgebouw van Nederland. Helaas ook het meest verloederde. En alsof dat nog niet erg genoeg is voor een tiener, verandert ze ook van school. Nadat ze op haar nieuwe school haar klasgenootje Sharon leert kennen, verandert haar wereld echter in de positieve zin.
In de volgende delen schakelen we abrupt over naar een rechercheur, detective en zelfs de president van een motorbende. Aanvankelijk vond ik de overgangen nogal abrupt, maar ik stoorde me er niet aan omdat Haanen zich perfect kan inleven in de leefwereld van elk personage. Hij schrijft ze op zo’n manier dat het lijkt alsof hij ze ook écht geleefd of gekend heeft. Hier vind je meteen een van de grootste sterktes van Roel.
Zeker bij de romance van Laura en Sharon, twee tienermeisjes, overtuigt Roel mij ervan dat hij ofwel een heel goed geheugen heeft wat betreft zijn eigen jeugd, ofwel zelf met tienerdochters zit. Heel leuk en realistisch om te lezen.
Structuur in de chaos
Van de meerdere personages en perspectieven gesproken; wat mij meteen opviel bij de eerste pagina was ‘Deel I’ bovenaan. Elk deel focust zich (grotendeels) op andere personages. Laura en Sharon, dan volgen onze vrienden van de politie, om dan terug te komen bij een mengeling van de meisjes en de agenten. In deel IV komen de verschillende perspectieven afwisselend aan bod en van daaruit gaat het als een sneltrein naar het einde toe, terwijl het tempo er al het gehele boek flink wordt ingehouden door de vele, korte hoofdstukken.
Van 0 naar 100 en terug op enkele hoofdstukken
Naar mijn idee was de sneltrein dan ook iets té snel. De occulte krachten, die weliswaar al het gehele boek als een zwaard van Damocles boven ons hoofd hangen, nemen dit gedeelte van het verhaal plots de overhand en wordt de gehele mysterieuze sfeer in enkele pagina’s volledig weggeveegd en getransformeerd in een verhaal vol H.P. Lovecraft Eldritch-horror.
Na enkele hoofdstukken is de vaart dan weer volledig verdwenen, ten voordele van een einde die gelijke delen verwarrend, ontroerend en hoopvol is. Het heeft misschien niet de impact van het einde van de trilogie van Het Drielichamenprobleem, maar het einde geeft me wel eenzelfde gevoel. Leeg, verslagen, maar zoals al vermeld ontroerd en hoopvol.
Conclusie
Haanen zijn debuut kan zeker een succes genoemd worden. De combinatie van thriller, horror, mysterie & fantasy, gecomplementeerd door realistische en herkenbare personages, vormt een sterke basis. Hij schrijft ook gewoon heel goed, heel beeldend, wat natuurlijk altijd een pluspunt is. Het wordt tijdens het lezen wat tegengehouden doordat Roel iets te complex probeert te zijn, maar alles komt zo mooi samen dat dat eigenlijk achteraf niet meer uitmaakt. Een stevige 4 sterren!
