Interview met fantasymeester Adrian Stone over het slotdeel van zijn epische Magycker-serie

Afgelopen week verscheen Drakenhart, het tweede en afsluitende deel van de Magycker-serie door Adrian Stone. Zoals jullie weten is Stone een van mijn favoriete schrijvers (lees daarvoor bijvoorbeeld mijn recensies van de Duivel-serie, of mijn artikel over de wereld Carolia waarin die boeken zich afspelen), dus ik liet de kans om hem te interviewen niet voorbijgaan! Een recensie verschijnt overigens ook heel binnenkort, de quote op de achterflap die je hieronder ziet licht alvast een tipje van de sluier op over mijn leeservaring…

Je hebt al heel wat boeken op je naam staan die allemaal goed zijn ontvangen. Is het uitbrengen van een nieuw boek dan toch weer spannend?

Absoluut! Ik heb voor mijn boeken altijd enkele meelezers gehad, maar voordat een boek in de boekhandels ligt zijn er slechts een handjevol mensen die mij van feedback voorzien. Ik ben dus heel benieuwd naar de reacties van de lezers die het boek gaan kopen! Voor dit verhaal heb ik het bovendien mezelf nog wat lastiger gemaakt door het verhaal vanuit gezichtspunten te schrijven die voor mij uitdagend zijn, dus ook daarin ben ik erg benieuwd naar de leeservaringen.

Die perspectieven zijn die van de vrouwelijke Marit en Valdana, twee vrouwen, en Auric, die met zijn autisme een heel eigen kijk op de wereld heeft. Heb je expres gekozen voor gezichtspunten die wat verder van je af staan dan bijvoorbeeld iemand als Marak in de Duivel-trilogie?

Klopt inderdaad. Ik wil als schrijver groeien en risico’s nemen, dus ben ik voor dit boek uit mijn comfortzone gestapt. Met de twee vrouwelijke perspectieven heb ik twee tegengestelde personages proberen neer te zetten. Beide hebben littekens opgelopen in hun jeugd, maar ze hebben er beide verschillend mee om leren gaan. Die tegenstelling tussen Valdana en Marit vond ik interessant om uit te werken. Zo probeer ik de lezers de gelegenheid te geven zich in te kunnen inleven in beide personages, ook al lijken ze allebei aan de ‘andere’ kant te staan. Op die manier kon ik ook enkele maatschappelijke thema’s in mijn verhaal verwerken, zoals Valdana die als vrouw een instelling geregeerd door mannen probeert te transformeren. Als man is het een uitdaging om vanuit de ogen van een vrouw te schrijven, dus ik ben blij daar een meelezer voor te hebben die me hierbij helpt.

Auric is weer een andere uitdaging. Ik heb op verschillende manieren wel ervaring met autisme, maar ik ben me er zeer van bewust dat autisme zich op een spectrum begeeftdie heel groot is. Auric heeft veel trekjes die in dat spectrum langskomen, maar er bestaat in dat opzicht geen ‘generieke’ autist. In het geval van Auric merk je dat hij volledige aandacht heeft voor dingen die hem interesseren, maar sluit hij zich af voor andere zaken. Sociale vaardigheden zijn moeilijk voor hem. Het was interessant om vanuit die drie perspectieven de verschillende relaties en ervaringen neer te zetten.

Je benoemt het behandelen van maatschappelijke thema’s, deze vormen vaak een basis voor je verhalen. Zo stond in voorgaande boeken de relatie tussen macht en religie centraal.

Ik probeer altijd een spiegel voor te houden van onderstromen en problematieken die spelen in onze eigen wereld, maar wel altijd verpakt in een mooi vlot verhaal. Mijn eerdere boeken die zich afspeelden in Carolia lagen wat dat betreft dicht bij mijn hart, ik heb heel veel affiniteit met religie en spiritualiteit. Ik vond het dan ook heel fijn om die elementen te verwerken in die verhalen.

Nu heb ik enkele andere thema’s die me interesseren ter hand genomen om mijn verhaal mee te vertellen. Het glazen plafond waar Valdana tegen vecht is al genoemd, maar ook kapitalisme, in de zin van het magische monopolie, wordt in de Magycker boeken ter sprake gesteld. Mijn loopbaan als beleggingsstrateeg laat zien dat ik die interesse in kapitalisme altijd wel heb gehad en in dit boek kon ik mijn ervaringen en visie daarop goed gebruiken. Dit zul je dus zeker teruglezen in het verhaal, maar uiteindelijk zijn de personages en hun avonturen het belangrijkste.

Wat mij opvalt in jouw fantasyboeken is dat je de ‘fantasy’ in sommige aspecten klein houdt. Geen lijsten aan fantasywezens of appendices vol achtergronden. Een bewuste keuze?

Dat klopt inderdaad, ik pen alleen neer wat ik interessant vind om te schrijven en hou van verhalen met parallellen met de echte wereld. Ik zeg vaak dat ik schrijf met een groot penseel, geen eindeloze details maar een verhaal dat flinke vaart heeft. Magie is in dit boek een hulpmiddel om mijn verhaal te vertellen, zoals religie dat was in mijn eerdere boeken. Maar het verhaal en de personages staan centraal, niet de wereld waarin deze zich afspeelt.

Wat dat betreft heeft fantasy ook wel wat verandering ondergaan in mijn ogen. Er hoeft niet altijd een strijd van goed tegen slecht te zijn, met een massale eindstrijd. Het grijze gebied wordt meer opgezocht, zodat je je niet alleen kunt inleven met de helden, maar dat je ook enig begrip kunt opbrengen voor de ‘andere’ kant. En daarin worden ook vraagstukken die wij in onze wereld hebben meegenomen of geprojecteerd in de fantasywereld. Dat soort verhalen vertel ik ook graag.

En de typische fantasywezens die wel in Magycker voorkomen, in het bijzonder de draken, zijn een niet al te best lot beschoren…

In zekere zin inderdaad. Ik vind draken enorm interessant, maar had duidelijk de behoefte om er iets anders mee te doen. In de Magycker boeken worden ze gebruikt (misbruikt) als lastdieren en geslacht voor hun harten. Toch zijn ze een essentieel onderdeel van het verhaal, zoals de lezers zullen merken als ze Drakenhart oppakken. Enkele van mijn favoriete scènes die ik heb geschreven draait om de draken, daar heb ik enorm veel plezier in gehad om te schrijven. Een ervan was echt een filmische scene die ik zo voor mijn ogen zag afspelen.

Dat plezier heb ik door mijn organische manier van schrijven echt nodig om verder te komen. En ik ben heel blij dat dat plezier nu ook weer helemaal terug is, er borrelen alweer nieuwe verhalen op. Ik heb met opzet gekozen om deze serie met twee boeken af te sluiten, zodat lezers nu een afgerond einde hebben. Maar dat wil niet zeggen dat dit het laatste verhaal is in deze wereld. Ik denk dat ik nog veel meer mooie scénes met draken in mijn pen heb, dus wie weet…

Over filmische scènes gesproken, kijk of lees je zelf nog veel fantasywerken?

Zeker weten, ik ben nog steeds een veellezer. Ik lees voornamelijk fantasy, sciencefiction en historische fictie en kan daarin ook echt wel scènes visualiseren. Dit had ik ook al toen ik, volgens mij als een van de eerste speelgroepjes, Dungeons & Dragons ging spelen. Met niets meer dan een character sheet en een dungeon master die je een verhaal vertelde kon ik me zelf al helemaal inleven. Qua films en series, tegenwoordig verschijnt er heel wat aan fantasy en sciencefiction, loop ik een beetje achter. Ik heb geen streamingservice of iets dergelijks, dus ik kijk wat er op TV komt of koop achteraf de DVD.

Je was altijd graag te gast op fantasy festivals, gaan we je daar weer zien?

Absoluut! Ik vond het heel fijn om mijn lezers en mede-fantasyliefhebbers te ontmoeten. Door corona is er de laatste tijd niet veel te bezoeken geweest, en ik heb ook altijd graag een nieuw boek dat ik mee wil nemen, dus de afgelopen tijd is dat er er niet van gekomen. Je zult mij dus zeker weer zien op grote evenementen, maar voorlopig is de eerste kans mij in ‘het wild’ te zien in Breda. Daar signeer ik aankomende zaterdag in boekhandel Libris Buitelaar van 13 tot 16 uur.

• Koop bij BOL.com