Dystopische wereld vol monsters in Het monster in de Holly Library van K.A. Linde

Straatdief Kierse had moeten weten dat er iets niet klopte. Nu zit ze gevangen in een bibliotheek – met een monster. Ze kan niet vluchten. Ze kan zich niet verstoppen. En deze man – dit wezen, gevuld met verschrikkelijke kracht en duisternis – heeft het volste recht om haar te doden.

Door op verboden terrein te komen heeft Kierse het fragiele vredesverdrag tussen monsters en mensen verbroken. Maar in plaats van haar te vermoorden, doet Graves het onverwachte: hij biedt haar een baan aan. Een kans om uit te vinden wie ze werkelijk is.

Kierse heeft altijd geweten dat ze anders is. Dat ze dingen een beetje beter kan, een beetje sneller. En dan is er nog dat voorgevoel dat ze heeft als het gevaar op een steenworp afstand is. Maar als de oude verhalen waar zijn, zijn er ergere dingen in de wereld dan monsters. Zoals een bedreiging die ouder is dan de legende. Zoals Graves. Of zoals Kierse zelf…

Een dystopische samenleving van monsters en mensen

Het monster in de Holly Library speelt zich af in een alternatief New York, dat door “monsters” overspoeld is. Hoewel ik het kantelpunt niet helemaal begreep, besluiten al die bovennatuurlijke wezens op een gegeven moment uit de schaduwen te stappen en probeerden zij de mensheid te onderdrukken. Na de Monsteroorlog is er een verdrag getekend dat de mensen beschermt. Een deel van de wezens wil zich daar – begrijpelijkerwijs – niet aan houden en ik vond het eigenlijk niet zo geloofwaardig dat zovelen dat wél deden.

Dat de mensen in een dystopische wereld leven die bewoond wordt door monsters, was in principe een gave invalshoek, al had ik daar graag wat meer van willen zien. Het werd nu vooral meegedeeld, zonder dat ik echt een goed beeld kreeg van deze zeer diverse samenleving.

Veel gelijkenissen met The Mortal Instruments

Het boek deed me erg aan Kronieken van de Onderwereld van Cassandra Clare denken. Het speelt zich eveneens in New York af, de stad wordt door bovennatuurlijke wezens bewoond en de vrouwelijke hoofdpersoon ontdekt dat zij krachten heeft en moet door een nukkige man geholpen worden. De rol van de weerwolven – die meer dan eens hulp bieden – leek ook een beetje hetzelfde. Daarnaast gaan ze ook nog eens op zoek naar een krachtig voorwerp en lijkt dit eveneens de leidraad voor de volgende boeken te zijn.

Hoofdpersonages die zich niet echt onderscheiden

Als straatkind was Kierse lang op zichzelf aangewezen, waardoor ze goed voor zichzelf kan opkomen en onafhankelijk is. Haar twee vrienden verdwijnen gaandeweg uit beeld, maar waren toch aardig neergezet en hun vriendschap voelde echt. Het was fijn dat ze haar eigen mannetje kon staan en daardoor een krachtige vrouw was, al vind je tegenwoordig zoveel powervrouwen in soortgelijke boeken dat Kierse er daardoor niet echt uit sprong. Hetzelfde geldt voor Graves, het mysterieuze “monster” dat ze bij een diefstalklus ontmoet – een type dat je ook vaak tegenkomt. Uiteraard had hij een tragische achtergrond en was hij diep vanbinnen behoorlijk sympathiek. Daar hoor je mij niet over klagen – er komen genoeg toxische mannen in dit genre voor – maar ik vond het wel moeilijk om zijn karakter te rijmen met het imago dat werd afgeschilderd. Hij zou levensgevaarlijk zijn, en enorm machtig, maar ik heb daar maar weinig van gemerkt. Ik snapte eigenlijk niet echt waarom zijn invloed zo groot was of waarom Kierse hem überhaupt een monster bleef noemen.

Een doorsnee romantasy

De romance in dit boek was oké. Het bestond gelukkig uit meer dan enkel fysieke aantrekkingskracht, maar als stel vond ik ze ook niet bijzonder. Er zaten twee expliciete scènes in en dat maakte de spice wel goed in balans met de rest van het verhaal: het overschaduwde de plot niet. Al was er niet echt sprake van een ingenieus plot: Kierse en Graves willen samen iets stelen en het grootste deel van het boek bestaat uit de voorbereiding daarvan. Het tempo ligt daardoor niet erg hoog – behalve wanneer de diefstal zelf plaatsvindt. Vanwege de lange opbouw had ik daar meer van verwacht, maar het ging allemaal best vlotjes. De onthullingen aan het einde hebben ervoor gezorgd dat ik het boek toch een half sterretje extra geef. Al met al vond ik het een heel gemiddeld romantasy-boek. Op zich leuk, maar op geen enkel vlak echt bijzonder of origineel.

Conclusie

Het monster in de Holly Library is een verhaal waar de romantiek en de fantasy goed in balans zijn. Qua personages, plot, wereldbouw en schrijfstijl weet dit boek niet echt te verrassen. Het leest wel gemakkelijk weg. Voor wie van romantische fantasy houdt en originaliteit geen must vindt, is dit boek wellicht de moeite waard.

• Koop bij BOL.com