Nieuwe elementen
In Wolvenvuur keert Inge Pietjouw terug naar het hoge Noorden en naar de zusjes Finna en Thora. We krijgen afwisselend hoofdstukken of delen van een hoofdstuk te lezen vanuit het perspectief van Thora en Finna, al is Thora in dit deel écht het hoofdpersonage. Zij bevindt zich samen met de rest van haar familie in een nieuw dorp, waar ze zo hun eigen gebruiken hebben en die zijn leuk verwerkt in het verhaal. Vooral het Rendiervolk heeft aparte gebruiken die ze gaandeweg ontdekt. De opbouw van de sfeer is ook hier weer goed gedaan, je waant je echt in het hoge Noorden.
Voor de liefhebbers van Noordse mythologie en voor wie gewoon lekker wil ontspannen is Droomwandelaar er zeker een om te onthouden!
Naast het nieuwe volk dat we leren kennen, is het ook duidelijk dat Thora een bepaalde gave heeft. Het opent een nieuw perspectief van het concept droomwandelen dat Pietjouw in het eerste deel heeft opgebouwd. Ook krijgen de ondertitels van beide boeken meer betekenis als je dit perspectief van hun gave begrijpt. Het aspect van de ontluikende gave en de verwarring die dit veroorzaakt bij Thora is wel leuk uitgewerkt. Je hebt als lezer dezelfde vragen als Thora. Het zorgt ervoor dat je geïntrigeerd blijft door het verhaal.
Vlotte leesstijl
Het verhaal leest in het geheel lekker en Finna en Thora hebben ieder wel hun eigen karaktertrekjes die van hen individuen maken. De hele verhaallijn heeft een iets rustigere opbouw, waarbij ook rustmomenten voor Thora en haar vrienden zijn opgenomen. De verschillende gebeurtenissen vloeien in elkaar over, al maakt Pietjouw soms nog wel een aantal sprongen. Die sprongen hebben in dit deel wel meer te maken met Thora’s gave die ze nog niet onder controle heeft en die daardoor soms apart tot uiting komt, en niet omdat er sommige stukken van de reis overgeslagen worden. Daarnaast zijn de gemiddelde actiescènes eerder kort met een langere aanloop. Dat geeft de personages wel meer tijd om over bepaalde zaken na te denken en om onderling te overleggen, maar de actiescènes worden nogal snel afgerond en dan gaat het verhaal weer verder.
Je gaat wel vlot van het ene hoofdstuk naar het andere dus je bent zo alweer een eind verder in het verhaal. De relatie tussen Thora en haar twee mannelijke vrienden, Silv en Haldor, kan wel wat meer diepgang gebruiken. Er is de nodige rivaliteit tussen de twee jongens, al blijven de conflicten beperkt, maar hoe Thora zich voelt ten opzichte van beide is minder duidelijk. Ze zegt wel dat ze Silv leuk vindt en je merkt ook wel dat ze Haldor leuk gezelschap vindt, maar eigenlijk ontbreekt de spanning die nodig is om zo’n driehoeksverhouding te laten slagen. En dat is jammer, want daardoor ontwikkelt het geheel zich niet echt en komt haar keuze ook een beetje willekeurig over.
Conclusie
Met Wolvenvuur keert Inge Pietjouw terug naar haar Noordse wereld en brengt ze een passend sluitstuk voor haar tweeluik Droomwandelaar. Ze introduceert nieuwe elementen die nog net dat beetje meer toevoegen aan de sfeer en omgeving in haar verhaal. Hoewel ze van Thora een goed beeld schetst als personage, is dat minder goed gelukt in de driehoeksverhouding tussen Thora en twee van haar reisgenoten. Pietjouw heeft wel meer rust in dit boek gebracht, waardoor het geheel ontspannend leest. Voor de liefhebbers van Noordse mythologie en voor wie gewoon lekker wil ontspannen is Droomwandelaar er dus zeker een om te onthouden!
Wolvenvuur
Droomwandelaar
9789463081306
Fantasy
Zilverspoor
Augustus 2018
Paperback
