Een carrousel. Een misvormd kind. Een zwart schaap. Een kettingzaag.
Na het zien van een obscure filmtrailer is Rob helemaal overstuur. Iemand heeft zonder zijn medeweten zijn romandebuut verfilmd. De beelden zijn erger dan de talloze horrorfilms die hij al gekeken heeft. Dat weerhoudt hem er niet van om de zaak te onderzoeken. Maar iets probeert hem dat te beletten, iets dat zint op wraak. Gelukkig staat hij niet alleen. Sandy, een uitgebluste serveerster met een adembenemend litteken, is dol op zijn boek. Ze is slim en taai en minstens zo nieuwsgierig als hij. Om de waarheid te ontdekken zal Rob in zijn eigen duisternis moeten afdalen. Onderweg zal hij zichzelf misschien verliezen. Is hij daartoe bereid?
Een boek voor horrorfilmfanaten
Na het schrijven van diverse verhalenbundels en jeugdboeken is Zerk de eerste horrorroman die Tom Thys voor een volwassen publiek schrijft. Het hoofdpersonage Rob is een horrorauteur die met een nieuw boek moet komen. Aangezien ik net twee andere boeken heb gelezen met eveneens een auteur zonder inspiratie in de hoofdrol, was ik even bang dat het verhaal een wat voorspelbaar pad zou volgen. Gelukkig duikt er al snel een geheimzinnige filmtrailer van het eerste boek op en komen we juist in de film- in plaats van boekenwereld terecht.
Film is een centraal thema in het boek. Niet alleen door de onaangekondigde verfilming van Robs boek, maar ook doordat hij een liefhebber en verzamelaar is van horrorfilms. Er zijn talloze verwijzingen naar horrorfilms en ieder hoofdstuktitel is ook naar zo’n film vernoemd. Aangezien ik in mijn leven slechts een handjevol horrorfilms heb gekeken zeiden de verwijzingen mij niets, maar ik kan me voorstellen dat het genieten is voor horrorfilmfanaten.
Wat ik ook heel leuk vond, was dat Rob een snelle pitch voor een nieuw manuscript doet dat gebaseerd is op een van Tom Thys’ eigen korte verhalen. Zo’n knipoog naar zijn eigen werk was een leuke vondst en daardoor denk ik dat de filmverwijzingen ook echt wel een leuk extraatje zijn voor wie wél helemaal thuis is in dat wereldje. Ondanks dat het voor mijzelf geen toegevoegde waarde had, was het verder ook niet storend en heeft de auteur een goede balans gevonden voor wel en niet-kenners.
Een matige spanningsboog
Het verhaal komt langzaam op gang. Hier en daar is een mysterieuze verschijning van een verminkt jongetje, maar verder gebeurt er eigenlijk weinig. Heel lang kabbelt het verhaal een beetje voort en hoewel er hier en daar wel gruwelijke (of vooral smerige) scènes zijn, was het geen verhaal waarbij je op het puntje van je stoel zit. Tegen het einde loopt de spanning wel goed op en dacht ik: o, nu komt het! Helaas kwam de spanning toen ook heel abrupt tot een einde. Het decor waartegen de climax zich afspeelde was wel origineel en paste perfect bij het boek – ik had daar gewoon nog veel meer van willen zien. Ik had het gevoel dat het verhaal eindelijk lekker op gang kwam en toen was het opeens voorbij.
Geen politie zonder reden
Waar ik vaker moeite mee heb in boeken of films, is wanneer de politie niet ingeschakeld wordt zonder dat daar een goede reden voor is. Dat was in dit boek helaas ook zo. Er wordt zelfs geopperd om de politie te bellen – met goede reden – maar Rob wimpelt dit af zonder hier een reden voor te geven. Verhaaltechnisch begrijp ik natuurlijk waarom je niet wil dat de politie de rest gaat uitzoeken, maar daardoor verloren de personages en het verhaal zelf wel wat ongeloofwaardigheid.
Gelukkig stak het plot verder wel goed in elkaar. De personages boeiden noch verveelden me, ik kreeg eigenlijk niet een heel goed beeld van ze en kon ook niet zo goed met ze meeleven, zelfs al waren hun emoties prima uitgewerkt. Wellicht verklaart dat ook waarom er een beetje spanning ontbrak voor mij: de klik was er gewoon niet. Voor een ander kan dat natuurlijk weer helemaal anders zijn en dan zul je dit boek vast ook anders beleven.
Een boek vol sfeervolle metaforen
Geen loeispannend verhaal, dus. Wel een origineel plot, een mooie roadtrip én heel veel sfeervolle metaforen. Tom Thys kan echt wel schrijven en wist mij te grijpen met onheilspellende en macabere omschrijvingen als: “Hij schrok van zijn eigen stem. De echo was zo scherp dat hij het avondrood uit de hemel schraapte” of “De hemel had de fatale glans van necrose.” Hierdoor zette hij niet alleen een naargeestig plot neer, maar wist hij het verhaal ook schrijf-technisch naar een hoger niveau te tillen.
Conclusie
Behalve dat Zerk een origineel horrorverhaal is, is het ook aan ode aan het horrorfilmgenre. Liefhebbers van horrorfilms zullen hier vast van smullen en veel herkenning vinden. Het slotstuk van het verhaal speelt zich tegen een origineel en perfect bij het filmthema passend decor af en met intrigerende metaforen weet de auteur de sfeer goed te vangen. Wat mij betreft had het allemaal wat spannender gemogen, met een minder lange aanloop, maar door de dosis bloed en andere smerigheden behoort het boek zeker tot het horrorgenre.
