Vorig jaar verscheen Station Zonnewind in het Nederlands bij Iceberg Books (lees onze recensie), het begin van een reeks novelles die aansluiten op de Skyward–serie van Brandon Sanderson. Deze novelles zijn een samenwerkingsproject van Sanderson samen met auteur Janci Patterson.
Nu is dan ook het tweede deel (van de inmiddels drie) verschenen, Terug naar ReDawn, waar we in de huid van Alanik kruipen en haar thuisplaneet verkennen. Deze planeet, ReDawn, leeft al eeuwen onder het juk van de Superioriteit in een soort gedooggevangenis van vrede. ReDawns regering is daarbij in tweeën verdeeld: een deel dat voor de Superioriteit is en een deel dat onafhankelijk wil zijn. In die spanningen probeert Alanik er alles aan te doen om de beste keuze voor haar volk te maken.
Het verhaal
Terug naar ReDawn opent met Alanik, die samen met haar mentor Rinakin een wedstrijd op haar thuisplaneet volgt. De wedstrijd wordt gespeeld tussen de twee verschillende kampen die op ReDawn de dienst uit maken, Eenheid en Onafhankelijkheid. Waarbij Eenheid de samenwerking met de Superioriteit zoekt, wil Onafhankelijkheid volledig onder het juk van de Superioriteit vandaan komen. Na de laatste grote oorlog leven de inwoners van ReDawn in een soort gevangenschap. Ze zijn vrij om te doen en laten wat ze willen, maar tegelijk wordt hun wel hyperdrive technologie onthouden. De Superioriteit wil nog meer zeggenschap hebben over de planeet, iets waar Eenheid ook voor is. En dus wordt Onafhankelijkheid langzaam weggedrukt. Zowel in de politiek als met sport.
De politieke situatie is gespannen, want Eenheid heeft net een grote zege geboekt en er zijn veel mensen overgelopen naar hun kant. Alanik is één van de vijf cytonics die de planeet rijk is en de enige die voor Onafhankelijkheid is. Eenheid probeert Alanik in te lijven, omdat zij als enige van de vijf cytonics kan hyperspringen. Dat vinden zowel Eenheid als de Superioriteit beangstigend, want dit soort technologie werd juist onthouden van de planeet. Als Alanik daarom meermaals gesprekken met Eenheid weigert, sturen ze hun Cytonic om Alanik aan te houden. Omdat zowel Alanik als Rinakin weten dat dit gesprek voor de show is en Eenheid eigenlijk alleen maar de Superiortiteit wil volgen, geeft Rinakin het advies aan Alanik om een bondgenootschap met de mensen te sluiten. Rinakin wordt gevangen genomen door Eenheid, maar Alanik springt terug naar Detritus.
Daar stuit ze weer op team Sterrenvlucht, de enige mensen die zij vertrouwt. Jorgen regelt een gesprek met de hoogste raad van Detritus, zodat Alanik haar verhaal kan doen. Als dan de raad niet meteen instemt met haar verzoek om hulp, komt Admiraal Cobb in actie. Hij geeft nadrukkelijk het bevel aan Sterrenvlucht om niet naar ReDawn te gaan en Alanik te helpen. Zo vertrekt Sterrenvlucht naar ReDawn om Alaniks planeet te bevrijden van Eenheid en daarbij ook de Superioriteit.
ReDawn
In het hoofdverhaal kwam Alanik al even voor en ook in de voorgaande novelle Station Zonnewind spraken we al even met haar. Nu hebben we dan een novelle die zich volledig vanuit haar perspectief afspeelt en het resultaat is wonderlijk. Brandon en Jannie zetten een compleet nieuwe planeet neer die ontzettend afwijkt van de onze. ReDawn bevat namelijk zwevende bomen, waarin de bevolking leeft. De lucht daaromheen is giftig, maar de bomen produceren genoeg zuurstof om de bevolking volledig te voorzien. Verder worden de kern en dode bomen gebruikt voor grondstoffen. Alles is zo anders en tegelijk zijn er overeenkomsten. De bevolking van ReDawn is mensachtig en hanteert dezelfde soort waarden en normen. ReDawn bevat een lange geschiedenis met de oorspronkelijke aarde en was één van de eerste planeten waar de mensen zich vertoonden, toen zij zich tussen de sterren door begonnen te bewegen. Hierdoor zijn er Aardse mythes en legenden die slaan op ReDawn. En zo kan het zijn dat ReDawn nog oude literatuur bezit (ze beschikken bijvoorbeeld over The Lord of the Rings).
Wij als lezers krijgen een heerlijk nieuw volk, planeet en geschiedenis voorgeschoteld om onze tanden in te zetten. Een welkome afwisseling van Detritus! En alles draagt bij aan de eeuwenoude geschiedenis die deze reeks verhalen bevatten. Daarbij voelt het gewoon weer als een Skyward boek. Het team van Sterrenvlucht is weer geweldig en de langzaam groeiende romance tussen Arturo en Alanik is mooi gelaagd weergegeven.
Ook heeft dit boek één van de zwaarste climaxen tot nu toe. Er gebeurt zo ontzettend veel in de laatste twintig bladzijdes. Ontwikkelingen waardoor deel vier van Skyward echt anders zal zijn. Deze ontwikkelingen vloeien al door in de derde novelle, maar daarover pas meer als die in het Nederlands verschijnt. Ontzettend impact vol voor zo’n korte novelle.
Conclusie
Terug naar ReDawn is een novelle over hoop, vriendschap en de vraag wat vrede écht is. Een mooi verhaal met letterlijk een buitenaardse kijk op ons leven. Dit boek verliest nooit de toon en humor waarmee de rest van de serie doordrenkt is, waardoor het absoluut niet uit de toon valt. Deze boeken worden juist gekenmerkt door de vlotte schrijfstijl waardoor je echt door de pagina’s heen zoeft. Het geeft ons juist veel extra’s aan wereldbouw, diepgang en karakterontwikkeling. En met één van de meest impact volle climaxen van deze serie tot nog toe voelt het dan ook aan als een serieus deel dat je eigenlijk moet lezen om meer diepgang te krijgen en het verloop goed te kunnen volgen.

Sterrenvluch 2
9789083267487
Februari 2024
paperback
220 pagina's