Origineel concept en heerlijke plottwist in De stad der wolken van Flora Pennartz

Het is de taak van de Luministen om de mensheid liefde, moed, vreugde, creativiteit, kennis, wijsheid en vrijheid te brengen. Maar wat als de liefde dreigt uit te sterven?

Dana is een verlegen tiener die met haar oma in het westelijkste puntje van Frankrijk woont. Wanneer een mysterieuze man haar vertelt dat haar oma vermoord is door Achromanten – mensen zonder ziel – verandert alles. Dana ontdekt dat ze geen mens is, maar een Luminist, een wezen dat mensen een ziel geeft. Haar gave kan Dana echter pas uitoefenen als ze drie proeven heeft doorstaan; de gevaarlijke tocht naar de Stad der Wolken is daarvan de eerste. Samen met haar nieuwe vriendin Kali gaat ze op pad. Maar onderweg zal ze meer moeten trotseren dan de sneeuwstormen en de steile bergen. Iemand wil niet dat Dana de proeven voltooit en zal alles op alles zetten om haar te stoppen. Maar wie?

Een origineel concept

De stad der wolken is het eerste deel van de trilogie De kleuren van de Ziel, een debuut van eigen bodem. Het verhaal speelt zich af in onze eigen wereld, waar behalve mensen ook Luministen leven: wezens die mensen hun ziel geven en deze zielen ook moeten ‘voeden’ met liefde, moed, vreugde, creativiteit, kennis, wijsheid en vrijheid, door pluisjes naar hen toe te blazen. Iedere Luminist heeft een van deze gaven, die zich kenmerkt als een kleur dat het pakje dat ze dragen aanneemt, en iedere groepering leeft bij elkaar. Behalve dat deze wezens een ondoordringbare huid hebben, verschillen ze nauwelijks van mensen.

Een iets te gemakkelijk verloop

Door het concept van Luministen die eigenschappen moeten overbrengen aan de zielen van mensen, heeft De stad der wolken een originele basis. Ziellozen die zich voeden met de zielen van anderen ben ik dan weer vaker tegengekomen en het doen van proeven wordt tegenwoordig zoveel gebruikt dat het een beetje naar een cliché neigt. Er werd wel snel door deze proeven heen gegaan. Obstakels werden met gemak omzeild en oplossingen waren altijd voorhanden – in het grootste deel van het boek vond ik dat de personages overal veel te makkelijk doorheen fietsten. Gelukkig kwamen de personages tegen het einde van het boek wél voor echte moeilijkheden te staan, al wrong het een beetje dat dit grotendeels te wijten was aan naïef gedrag van de leiding, wat ik zelf niet geloofwaardig vond.

De schrijfstijl van Flora Pennantz was in principe prettig. Het verhaal leest vlot weg, al miste ik wel een eigen vertelstem en wat emotionele diepgang. Daardoor wist het verhaal me niet echt te pakken. Dat het verhaal uit verschillende perspectieven werd verteld, werkte voor mij ook niet zo goed. Te vaak had ik het gevoel dat het enkel gebruikt werd in een poging om de personages diepgang te geven, in plaats van dat het echt bijdroeg aan het plot. Naar het einde toe veranderde dit en kreeg je wel inzicht in cruciale gebeurtenissen, die je gemist zou hebben als je alles vanuit Dana zou hebben beleefd. Ik begrijp dus waarom de auteur hiervoor gekozen heeft, maar zeker in het begin voelde het onnodig.

Veel vragen en een heerlijke plottwist

In de laatste hoofdstukken krijgt ook het zielenconcept wat meer vorm, al vond ik het nog steeds moeilijk om me hier een beeld van te vormen. Na afloop heb ik nog best wat vragen: hoe vaak moeten er van die pluisjes geblazen worden, hoeveel Luministen zijn er nu ten opzichte van de mensen (er lijken véél minder Luministen te zijn) en hoe brengen ze hun taken nu eigenlijk in de praktijk. Dat lijken ze nauwelijks te doen, dus wat zijn hiervan dan de consequenties? Ook komen er steeds minder zielen vrij om aan de mensen te koppelen, maar wat betekent dit dan voor de bevolking die wel doorgroeit? Ontstaan er dan allemaal baby-Achromanten? Afijn – er komen nog twee delen, dus wellicht ben ik gewoon wat ongeduldig en wijst dit zich allemaal van zelf. Het is in ieder geval een verhaal dat je aan het denken zet. Daarnaast eindigt De Stad der Wolken met een heerlijke plottwist die op zichzelf al een halve ster extra waard is.

Conclusie

De Stad der Wolken is het eerste deel van De Kleuren van de Ziel-trilogie. Het boek heeft een origineel uitgangspunt, hoewel dat misschien nog iets beter uitgewerkt had kunnen worden. Daar staat tegenover dat er natuurlijk nog twee boeken volgen waarin dat kan gebeuren. Het is een verhaal dat lekker wegleest en aansluit bij de belevingswereld van tieners. Het is echter geen boek waarbij de personages, de plot of de schrijfstijl boven dat van gelijksoortige boeken uitstijgt, maar voor een debuut is het zeker niet slecht.

• Koop bij BOL.com