Alles lijkt doodnormaal als Angelo, Hayley, Gus en Naira op zaterdag het schoolplein op lopen. Maar al snel gebeuren er vreemde dingen. Er zijn dieren verdwenen, ze horen een eng deuntje en dan is opeens hun leraar weg! Het wordt steeds grimmiger… Ze zullen snel moeten uitvogelen wat er aan de hand is en leren samenwerken om deze dag te overleven!
Geschreven met de stem van een tiener
In Grimwoud moet Angelo op zaterdag naar school om een aantal strafuren uit te zitten, samen met drie klasgenoten die geen van allen een band met elkaar hebben. Nog voor ze de voordeur bereiken, verdwijnt hun leraar in de grond en zijn ze opeens hun leven niet zeker. Al onderweg naar de school toe, zet de auteur een griezelige sfeer neer door de manier waarop ze bijvoorbeeld de bomen beschrijft waarlangs Angelo loopt. Het verhaal leest lekker weg, waarbij het taalgebruik van een tiener duidelijk te herkennen is. Deze eigen stem brengt je dicht bij het personage.
Goede balans tussen actie en rustmomenten
Zoals je van een jeugdhorrorverhaal mag verwachten, is er een strakke spanningsboog met voldoende actiemomenten. Ook zijn er genoeg rustmomenten ingebouwd waarbij de personages elkaar beter leren kennen. De reden wáárom ze precies straf kregen lijkt in eerste instantie wat oppervlakkig, maar er schuilt meer achter en het geeft een inkijkje in het karakter van de kinderen. Het viertal is heel verschillend, wat zorgt voor leuke interacties. Wel reageren ze op gevaarlijke momenten soms praktisch hetzelfde, waardoor ze af en toe wat eenzijdig overkwamen. Daarnaast waren ze allemaal behoorlijk heldhaftig; door hun gebrek aan angst – met name na de initiële schok – ervaart de lezer deze emotie ook niet echt en dat maakt het verhaal minder spannend.
Spanning en diepgang
Het plot zit aardig in elkaar. De antagonisten hebben wat diepgang en handelen niet helemaal willekeurig. Zij bezorgden de personages niet alleen een helse tijd, maar zijn ook de reden dat de kinderen op hun eigen handelen reflecteren en bepaalde lessen leren. Daarmee krijgt een verhaal waarbij vooral de spanning centraal staat net wat meer diepgang. Bij de actievolle momenten was het te merken dat het echt een boek is voor de jeugd: niet alle overwinningen en ontsnappingen waren even geloofwaardig en daarnaast was het me tegen het einde net iets te braaf (en daardoor ook wederom wat ongeloofwaardig, aangezien ze toch te maken hebben met moordlustige wezens). Ik denk niet dat dit iets is waar de doelgroep zelf over zal struikelen, maar oudere lezers vinden het misschien een beetje jammer.
Conclusie
Grimwoud is een spannend jeugdboek waarin niet alleen spanning centraal staat, maar er ook serieuzere thema’s behandeld worden waarbij de personages op hun gedrag reflecteren en elkaar leren vertrouwen, zonder dat het verhaal zijn tempo verliest. De strijd die het viertal met hun niet-menselijke vijanden aangaat is niet altijd even geloofwaardig – waarschijnlijk om het kindvriendelijk te houden – en dat roept hier en daar vragen op, maar het is niettemin een boek dat lekker wegleest en een paar uurtjes vermaak oplevert zonder dat het voor de jonge lezers te spannend wordt.
