Inge de Vries is auteur bij Zilverspoor en schreef De schaduw van de Lahr en Koning van kelken, twee boeken die goed in het romantasygenre vallen. Ze is druk bezig met het derde deel van de serie, wij vroegen naar hoe zij romantiek in haar verhalen verwerkt.
Hoi Inge, wat leuk dat we je mogen interviewen. Zou je eerst iets over jezelf kunnen vertellen?
Natuurlijk! Ik ben Inge de Vries, 36 jaar, getrouwd, moeder van twee tieners, muziekdocent én schrijfster van Schaduw van de lahr en Koningin van Kelken. Naast het lesgeven werk ik in een boekhandel. Ik tuinier graag en ben gek op onze hond, kippen, ratjes en hamsters.
Schaduw van de Lahr en Koningin van kelken vallen beide in het romantasy-genre, wat de reden is dat we vandaag graag wat meer over je boeken willen horen. Kun je iets vertellen over de wereld waarin de verhalen zich afspelen?
De verhalen spelen zich af in het fictieve Jahan, een wereld die bestaat uit verschillende koninkrijken die overeenkomen met de elementen. Zo begint Schaduw van de lahr in Ardanh, in het noorden (element aarde). Koningin van kelken start in het westen (element water), en speelt zich voor een groot deel in het oostelijke Naguila af (element lucht). Het derde deel van het drieluik zal het vurige zuiden van Natesa verder verkennen. Ik verheug me er ontzettend op!
Hoe ging jij te werk bij het scheppen van je wereld?
Heel intuïtief. Ik ben een beelddenker, zie precies voor me hoe de wereld in mijn verhaal eruitziet. Om dat op papier goed over te brengen zonder ellenlange beschrijvingen, was het fijn om een link te kunnen leggen naar de échte wereld. De elementen, aarde, lucht, water en vuur zijn even spiritueel als concreet, en vormden een geweldige kapstok om mijn gefantaseerde landschappen aan op te hangen. Zo vertoont waterrijk Ismena veel gelijkenissen met ons Venetië, plaatste ik trillend hete zandvlaktes in vurig Natesa, wortelen eeuwenoude bomen diep in de aarde van Ardanh en zie je de adelaars zweven in de ijle berglucht van Naguila. Giet hier een middeleeuws sausje over, en je hebt Jahan te pakken! Tegelijkertijd lieten de elementen voldoende ruimte over voor het mystieke. Een magisch randje mocht zeker niet aan mijn wereld ontbreken.
In beide boeken speelt romantiek ook een grote rol. Kun je de relaties die daar ontstaan omschrijven?
In Schaduw van de lahr vinden twee personages, met elk hun eigen verwrongen beeld van liefde, elkaar op een manier die geweldig was om te schrijven. Zo puur en vol verwondering, met volmaakt vertrouwen en volledige gelijkwaardigheid. Die twee zijn echt een team!
In Koningin van kelken vinden twee verwende personages onverwacht liefde in een min of meer gedwongen verbintenis. De romantische relaties in dit boek zijn vuriger, waardoor ik de balans kon onderzoeken: hoe kun je in elkaar opgaan zonder een deel van jezelf kwijt te raken? En welke versie van jezelf ben jij voor je partner?
Hoe bepaal je wat een leuke love-interest voor je hoofdpersonage is? Bedenk je dat van te voren of vormt dat zichzelf?
Voor mij was het in beide verhalen zo klaar als een klontje wie met wie zou gaan, en waarom. In Schaduw van de lahr draait de romance om het verwerken van trauma, het (weer) leren te vertrouwen, maar ook om de kwetsbaarheid van niet langer onverschillig zijn, van plots iets te verliezen hebben. In Koningin van kelken is de volgorde totaal anders. Dat verhaal heeft de blikseminslag, de subiete aantrekkingskracht waarvoor alles moet wijken. Het is een compleet andere ontwikkeling, maar minstens zo leuk om te schrijven. In het derde deel zit een queer-personage, dat brengt weer een heel andere aanpak met zich mee. Ik kijk er heel erg naar uit om dat zo mooi mogelijk op papier te zetten!
Wat vind je het leukste element aan Schaduw van de Lahr en Koningin van Kelken? Waar ben je het meest trots op?
Ik ben heel trots als lezers me vertellen dat ze de personages zo geloofwaardig vonden. Het is een verzonnen verhaal in een niet-bestaande wereld waarin de karakters de meest bizarre dingen beleven, dus geloofwaardigheid is een flinke uitdaging. Ik ben trots dat ik er in geslaagd ben om magie met werkelijkheid te verbinden, en om de relaties tussen mijn personages te beschrijven met alle humor, tederheid, passie en ongemak waarmee relaties ook in de échte wereld gepaard gaan.
Is romantiek voor jou een must in een verhaal of zie je jezelf ook wel boeken schrijven waarin dat geen rol speelt?
Ik ben een sucker voor een romantische verhaallijn. Die vind ik heerlijk om te lezen, en ook om zelf te schrijven. Ik kan me echt verheugen op het schrijven van een romantische scène, en tegelijkertijd is de romantiek nooit het doel op zich. Het moet geloofwaardig blijven, niet te gepolijst zijn, en het moet vooral iets doen met de ontwikkeling van de personages en het verhaal. Romantiek is zeker geen must, er zijn genoeg spannende, ontroerende, avontuurlijke en boeiende verhalen zonder een spoortje romantiek. Maar ik denk niet dat ík ooit een boek zonder een spoortje romance zal schrijven, daarvoor vind ik het veel te leuk!
Wat ben je op dit moment aan het schrijven?
Op dit moment schrijf ik aan het derde en laatste deel van de Reignovar-trilogie. De titel verklap ik nog niet, maar hij zit lekker vol actie, ik hoop alle losse eindjes uit Schaduw van de lahr en Koningin van kelken stevig aan elkaar te knopen, en natuurlijk ontbreken ook de steamy scènes niet. 😊
Heb je nog romantasy-boekentips voor ons?
Nu zou ik hier natuurlijk het liefst een pareltje tippen waarvan nog nooit iemand had gehoord. Mijn collega’s bij uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron schrijven zo veel moois dat ik onmogelijk kan kiezen. In plaats daarvan tip ik de serie waarvan iedereen wel gehoord heeft: Outlander! Wie alleen de Starz-serie heeft gekeken, raad ik zeker aan de boeken te lezen. Outlander is precies het soort serie waar ik van hou: een historisch verhaal met een magisch randje. Diana Gabaldon schrijft dikke pillen (en eerlijk is eerlijk, in latere delen vind ik soms best wat langdradige passages), maar de relatie tussen Claire en Jamie is er één om van te smullen! Ik kijk nu al uit naar het volgende boek.
