We gaan weer verder met onze gezamenlijke leessessie met de volgende tien hoofdstukken. Richard en Davey lezen samen door en bespreken de gebeurtenissen en personages die ze onderweg tegenkomen! Lees hier de besprekingen van de Proloog t/m H10 en H11 t/m H20.
Hoofdstuk 21 tot en met hoofdstuk 30
Het reisgezelschap is opgejaagd door krachten van de Duistere en ziet zich gedwongen in de vervloekte stad Shadar Logoth te trekken. Maar ook daar zijn ze niet veilig en ze worden uiteindelijk in drie groepen gesplitst. Rhand, Mart en de bard Thom weten de Trolloks die op hen jagen te ontsnappen door op een boot te springen die hen naar Wittebrug brengt. Ook daar zijn ze echter niet veilig, en offert Thom zich op om de twee jongens de kans te geven te vluchten.
Ondertussen gaan Perijn en Egwene hun eigen pad. Ze ontmoeten Elyas, een man met net zo’n gele ogen als Perijn die met wolven lijkt te kunnen praten. Perijn durft het nog niet toe te geven, maar zijn gave lijkt verdacht veel op wat Perijn nu ook begint te voelen. Ze ontmoeten samen het volkje van de ketellappers, ook de Tuatha’an genoemd. Ook komen we weer een groep witmantels tegen, die weinig goeds in de zin hebben tegen mensen die anders zijn…
Als laatste trekken de Aes Sedai Moiraine en haar zwaardhand Lan nu op met Nynaeve. Zij komen meer te weten over elkaar en moeten besluiten of ze het met elkaar eens kunnen worden over wat nou het beste is voor de Emondsvelders.
Richard
Dit is het eerste moment in het verhaal tot nu toe dat ik wat teleurgesteld raak en het wat minder vind worden. We hebben de vlucht vanuit Shadar Logoth met drie partijen op de vlucht. Dit levert wel leuke groepen op, maar er gebeurt echt heel erg weinig.
Perijn en Egwene vind ik in deze de meest interessante verhaallijn. De ontmoeting met Elyas is wel tof, en het principe van het praten met wolven is goed uitgewerkt. Het reizende volk die ze tegenkomen is ook wel aardig, maar niet heel erg interessant. Maar, ik ben al wel zo ver dat ik merk dat Jordan niets voor niets doet. Oftewel, ik verwacht dat het reizende volk nog een grote rol krijgt. Ook ben ik erg benieuwd naar wat Perijn uiteindelijk met zijn nieuw ontdekte gave gaat doen. Hij is nog heel erg in de ontkenning en wil er niks mee te maken hebben, maar ik ben benieuwd of hij deze gave uiteindelijk gaat omarmen.
De groep Nynaeve, Lan en Moiraine is wel het minst interessante van de drie. Dit terwijl ze toch heel interessante personages hebben. Er volgen wel wat diepgaande gesprekken, maar dit voelt als wat achtergrond informatie, meer “nice to have” dan “must have”.
Rhand en Mart en Thom gaan met z’n drieën verder. Je krijgt in Withaven wat te horen van de beweegredenen van Thom om de jongens te helpen, maar persoonlijk vind ik dit wel wat mager. In Wittebrug nemen we afscheid van Thom, ik durf nog niet toe te geven dat hij vermoord is.
Davey
We krijgen steeds meer van de wereld te zien en de groepen die er rondlopen. Ook leren we steeds meer van de geschiedenis, zoals over Arthur Haviksvleugel (waar we veel meer over te weten gaan komen), wat ik ontzettend interessant vind. Als het goed gedaan wordt, is extra geschiedenis voor mij rete-interessant om te lezen. Zelf vind ik het Trekkende Volk een lastig groepje om echt te begrijpen. Ik snap de wens voor een vredelievende samenleving, maar kan me slecht voorstellen dat in een wereld waar geweld aan de orde van de dag is, ook tegen jou, je zo stug door kan gaan. Bewonderenswaardig, dat zeker. Ze verdienen meer respect dan ze krijgen.
Aan de andere kant vind ik de witmantels ook erg fascinerend. Ze zijn in veel opzichten nog enger dan de troepen van de Duistere, omdat ze zich verhullen als een organisatie dat zich in dienst van het Goede stelt. Hun handelingen zijn minstens zo slecht als wat duistervrienden doen, maar toch weten ze genoeg mensen te overtuigen dat ze goed zijn. Ook in deze tijd weer huiveringwekkend relevant…
Verder gebeurt er inderdaad even ietsje minder, op een paar gebeurtenissen na. Vraagje waar ik wel benieuwd naar ben (hoewel ik het wellicht zou moeten bewaren tot de volgende editie): Begint Mart je al te irriteren?
Richard
Ik weet niet of ik Mart nu al irritant begin te vinden Dave. Je merkt nu langzaamaan wel dat hij steeds prikkelbaarder en steeds negatiever wordt, maar het is nog niet zo erg dat ik er al moe van word. Ook het verlies van Thom (nee hij is echt nog niet dood, dat wil ik niet geloven!) gaat denk ik een zware last worden voor beide jongens. Thom was ergens toch de persoon die ze een beetje bij elkaar hield en de positiviteit erin hield.
Vindt jij dat de motivering van Thom om mee te gaan met Rhand en Mart echt geloofwaardig overkomt? Dat hij genoeg motivatie zou hebben om het echt daar voor te doen?
En wat vind jij van het idee van de ‘wolfmannen’? Vind je het passen bij het geheel van het verhaal? Het is immers wel echt een totaal ander iets dan wat we tot nu toe zijn tegengekomen.
Davey
Ik vond Thom altijd een van de meest indrukwekkende personages, omdat hij zich staande kan/kon houden tussen koningen en koninginnen en magiegebruikers door slechts zijn hersenen en vingervlugheid. Ik denk dat ik het verhaal van Thom als ‘eerste keer’ lezer hier wel kon begrijpen, iemand die als een vaderfiguur zijn (door hem zelf zo geïnterpreteerd) fouten uit het verleden probeert recht te zetten. (Verder ga ik niet veel meer over Thom zeggen, RAFO 🙂 ).
Over de gave van Perij en Elyas: je hebt inderdaad gelijk! In deze wereld is de magie van het weven van de verschillende elementen vrij consistent uitgelegd en dan zijn dit soort bijzondere krachten niet uit te leggen. Zo komen er later nog een klein aantal van dit soort ‘uitzonderingen’ op de logica van de wereld. Ik vind dit specifieke geval echt heel tof en hoe het later uitgewerkt wordt en een rol gaat spelen in de ontwikkeling van Perijn als personage is echt heel goed gedaan. Zijn band wordt alleen maar dieper, maar hij zla een balans moeten vinden tussen de mensen en de wolven. En dat wordt niet gemakkelijk, iets om naar uit te kijken in latere delen!
