Vier jaar geleden kreeg Jake Firefield een magisch medaillon in handen waardoor hij ongewild het doelwit werd van een magiër. Na een lange strijd wist Jake de tovenaar te verslaan, maar hij draagt nog steeds de littekens. Met vallen en opstaan probeert Jake het verleden achter zich te laten. Hij wordt daarin bijgestaan door zijn vrienden Robin, Colly en Elvira. Jakes rustige leven wordt echter overhoopgehaald wanneer zijn vader plots wordt gedood door een huurmoordenaar. Jake vreest dat het medaillon hier iets mee te maken heeft en gaat op onderzoek uit. Al snel blijkt dat niet alleen het medaillon, maar ook Jakes vrienden geheimen met zich meedragen. Wie kan Jake nog vertrouwen? Wie heeft de huurmoordenaar gestuurd? En is Jake de enige die gevaar loopt?
De vraag stellen is de vraag beantwoorden
Ik ben er rotsvast van overtuigd dat de kwaliteit van dit boek grote stappen vooruit zou zetten met een goeie redacteur die moeilijke keuzes durft te maken. In dit geval betekent dat een prequel uitbrengen en het eerste deel van het boek opnieuw schrijven. Waarom? Welnu, laat ik daar mee beginnen.
De openingsscènes zijn heel krachtig, met de dood en de begrafenis van Jake’s vader. De vaart wordt echter meteen uit het verhaal gehaald wanneer duidelijk wordt waarom hij gedood werd: het medaillon waarover dit gehele boek gaat. Net daarin zit het probleem. In het eerste deel van dit verhaal wordt heel hard gefocust op, en ontelbare keren verwezen naar, een vorig avontuur met dat medaillon, (of ‘de gebeurtenissen van vier jaar geleden’) waar we niets over weten. Dit zorgt ervoor dat je als lezer volledig uit het verhaal getrokken wordt en je gedesoriënteerd voelt, alsof je ergens een vergadering hebt gemist ofzo. Na die begrafenis gebeurt er ook haast niets in het eerste deel van het verhaal, tot ze bij hun vriend Pieter in de smidse aankomen, en dat is al een heel eind ver in het boek. De kwaliteit ging er dan echter heel wat op vooruit en het werd enkel maar beter naar het einde toe, zowel qua verhaal als de schrijfstijl op zich.
Gesproken over ‘het schrijven’ in het algemeen
Ook hierbij was er een duidelijk kwaliteitsverschil tussen de eerste en tweede helft. In het eerste deel waren er verschillende keuzes die, op vlak van grammatica en woordenschat, wat vragen opriepen bij mij als lezer. Die keuzes bestonden uit onder meer woordgroepen die steeds terugkeren, een taal die eerder jonge tieners aanspreekt dan het doelpubliek (die volgens Bart zowat 15-25 is), matige dialogen die eerder opeenvolgingen van monologen zijn en het gebrek aan consistentie in de namen (de mix van Nederlandse namen, fantasyklinkende namen en dan nog een hoofdpersonage met een Engelstalige naam zorgden ervoor dat ik me niet in het boek kon verliezen). Gaandeweg werden die echter minder en minder aanwezig, tot ik op een bepaald punt geen opmerkingen meer had daaromtrent.
Personages zonder personage
Naast het feit dat Jake een zeurende tiener is met agressie problemen, is hij wel heel trouw en moedig. Echt uitgediept vind ik hem echter niet, net als zijn vrienden en vijanden. De meesten van hen zijn heel oppervlakkig, misschien het gevolg van de grote cast. Als je een groep van 8 personages hebt, is het moeilijk om ze allemaal een persoonlijkheid te geven. Je hebt immers maar zoveel pagina’s. Ik vond gerust dat de meisjes en de jongens die niet Jake & Laura heetten samen mogen smelten tot 1 meisje & 1 jongen. Steven en Amros kwamen een heel eind later voor, maar waren veel sterkere personages dan Jake’s vrienden.
Hoopgevende evolutie van het boek doet smaken naar meer
Niet alles was negatief, integendeel! Er zijn heel veel positieve kanten aan dit boek, ook al ben ik daar zelf ook maar later achter gekomen. De evolutie van Bart zijn schrijven doorheen het boek op zich vind ik al een heel positief punt. Daarnaast zijn de thema’s van vriendschap, trouw en racisme die al of niet tussen de lijnen worden aangekaart mooi voorgesteld. Er zitten ook hele goeie voorbeelden in van gezonde en geweldloze conflictoplossing, maar ook stevige gevechtsscènes, wat het verhaal en de personages ten goede komt.
Ten slotte vind ik de wereld leuk opgebouwd, met de stad Markrat als absolute uitschieter. Deze stad is het toneel van het leukste en spannendste gedeelte van het boek en het feit dat je je Markrat echt voor de geest kan halen draagt heel veel bij aan het leesplezier. Ook de uiteindelijke ontmoeting met de antagonist is intens en valt net op het perfecte moment.
Conclusie
Het boek op zich kan ik geen hoge score geven, ten gevolge van de vele pijnpunten. De positieve punten van dit boek bieden me echter hoop dat het tweede boek een stuk beter zal zijn, zelfs genoeg hoop om het tweede deel te willen lezen. Geslaagd dus, weliswaar met de hakken over de sloot.
Het Gebroken Medaillon
De Herschreven Wereld
9789493266308
Godijn Publishing
December 2021
Paperback
284 pagina's
