Het Hart van de Dwergen van Markus Heitz is weer heerlijk episch

Afgelopen april kwam het achtste deel in de befaamde Dwergen-reeks van Markus Heitz uit. Na een zevental jaar hebben we ineens drie boeken te pakken sinds 2022, met deel negen nog op de planning voor in het najaar van dit jaar. Deel zes en zeven kunnen gezien worden als een tweeluik waarin de nieuwe saga over de Dwergen start (lees alles over deze epische fantasyserie, inclusief een interview met Markus Heitz, via deze pagina). Deel acht start weer een heel nieuw verhaal waarin Goïmron opnieuw centraal staat.

Het verhaal

We gaan ongeveer verder waar het vorige deel eindigde, slechts enkele seizoenen zijn verstreken. Goïmron is in Malleniaswacht met Rodana en helpt haar bij haar theater. Ondertussen is hij een rijke Dwerg aan het worden, omdat hij boekjes verkoopt waarin zijn avonturen van de vorige twee delen beschreven staan. Ook verkoopt hij miniatuurwerkjes van personages uit de voorgaande delen die de elite van het Veilige Land maar wat graag wil bezitten. Tungdil zelf woont eveneens in Malleniaswacht en slijt zijn dagen met drinken en somber zijn. Hij is stokoud en heeft het gevoel dat hij er alleen nog maar bij is voor de show. Niemand zit meer op een held van weleer te wachten.

Plots verschijnt daar Vraccimbur. Een prijsvechter die zijn eigen clan heeft opgericht omdat hij bloed heeft van alle vijf de stammen van de Dwergen. Hierdoor vindt hij dat hij aanspraak kan maken op de troon van Grootkoning. En deze positie dient eigenlijk heel snel vervuld te worden want een grote strijd is op handen.

De orc Borkon loopt namelijk nog rond door het Veilige Land en voert iets in zijn schild. De orcs doen vredelievend en welwillend tegenover iedereen, waardoor men hen langzaam begint te geloven. Maar niet Barbandor, die gevangene is geweest van Borkon en graag wilt uitzoeken wat deze onsterfelijke Orc nou echt van plan is.

Aan de andere kant hebben we dan nog de famulus Mostro, die probeert een manier te vinden om Rhuta weer te veroveren op Klaey Berengart. Mostro leert van de rhamak Hantu om wezens uit een andere wereld te beheersen zodat hij deze kan loslaten op Klaey. Het maakt Mostro niet uit wie hij daarvoor in gevaar brengt.

Het verhaal gaat verder op de verhaallijnen die open bleven staan na de Terugkeer van de Dwergen. En dit keer roert ook een oud kwaad zich in het Veilige Land. Iets dat het voorstellingsvermogen te boven gaat van mens, dwerg, elf en alf. Iets dat duizend jaar geleden al zorgde voor de complete geografische verandering van het Veilige Land. En de Dwergen staan klaar om het te bestrijden. Zodra ze een Grootkoning hebben…

Het Veilige Land

Ik had niet verwacht om nog veel nieuwe dingen te ontdekken over het Veilige Land, maar Markus Heitz heeft dit deel volgestopt met subtiele wereldbouw dat zelfs de ligging van het gehele Veilige Land verklaard. Helaas voor ons moeten we op die verklaring wachten op het volgende deel, maar de hints zijn er zeker.

Ook worden de Clans van de Tweede eindelijk opgevoerd. Voor de oudgediende nonder ons zullen de dwergen van de Tweede een speciaal plekje in ons hart hebben. Het was dan ook goed en fijn om te ze weer terug te zien in deze nieuwe saga. Sterker nog: we krijgen een tweetal voor ons neus geschoteld die directe afstammelingen zijn van Boïndil ‘Woesteling’ Dubbelkling, de Grootkoning van zo’n duizend jaar terug. Ook zij hebben dezelfde aandoening als Woesteling en het is leuk om te lezen hoe deze nu tot uiting komt. Hierdoor voelen deze twee personages als thuiskomen. Ze bezitten allebei een stukje persoonlijkheid van Boïndil dat nostalgisch werkt en direct vertrouwen geeft. Geef mij maar meer van deze twee dwergen!

Het Veilige Land wordt weer uitgebouwd en uitgediept. Zo krijgen we verwijzingen naar het verleden (in een eerder deel zat een draak die in Weyurn leefde en daar stierf, dat skelet wordt hier gevonden in de binnenzee) en er spelen weer intriges, mysterie en de nodige strijd komt ook weer langs. Als een ware grootmeester verbind Heitz al deze elementen tot weer een waardig Dwergen-deel. Dit voelt echter wel duidelijk als een inleidend verhaal, want het boek eindigt met ontzettend veel nog te doen voor de helden van nu.

Conclusie

Een nieuw tweeluik is gestart in de saga van de Dwergen. Alle elementen die de voorgaande delen bezitten, vind je hier weer terug. Markus Heitz laat daarmee zien waarom hij beschouwd mag worden als een grootmeester van de Dwergen. Het Veilige Land staat er weer beroerd voor, maar kunnen altijd rekenen op de heilige gelofte van de Dwergen om het land ten alle tijden te beschermen. Liefde, intriges en keiharde brute gevechten staan weer centraal in dit achtste deel. Een deel die je als fan van alle voorgaande boeken dus zeker niet mag missen.

Als ik dan een punt van kritiek moet geven, dan is dat de vertaling. Na drie delen begint de nieuwe vertaling van oude woorden uit voorgaande delen me een beetje de keel uit te hangen. En ook de verengelste woorden als ‘ would-be’ zijn enorm hinderlijk. Hier hadden de oude boeken geen last van en ik vind het ook totaal onnodig om zulke dingen te veranderen. Voor nieuwe lezers maakt het vast niets uit, maar lezers van eerdere delen vallen deze inconsistenties op.

Maar los van de vertaling is het weer genieten geblazen en dendert het weer door als een trein. Hopelijk laat het volgende deel niet lang op zich wachten want ik zit er al weer klaar voor.

• Koop bij BOL.com