Fort Swartfuyr is wederom een meesterwerkje van Anthony Ryan

Fort Swartfuyr is alweer de vierde novelle in de De Zeven Zwaarden-reeks van Anthony Ryan. We volgen Guyime en Zoeker naar het verre noorden. Guyime, nog steeds de drager van het vervloekte Zwaard Zonder Naam, volgt het spoor van de legendarische Zeven Zwaarden naar de Noordelijke Landen. Zullen hij en Zoeker dan eindelijk Zoekers dochter vinden? En met haar gaat ook één van de zwaarden, een van de sterkste zwaarden zelfs. Guyime zal dus alles op alles moeten zetten om weer een zwaard te vinden. Wat hij echter nog niet weet is dat er in zijn geboortestreek een eeuwenoud kwaad is opgestaan dat een dodelijkere dreiging is dan hij ooit zal vermoeden. Om dit te verslaan zal hij misschien wel het monster moeten worden dat hij vroeger was.

Het verhaal

We pakken de draad op een aantal weken na het einde van deel drie. Guyime reist verder met Zoeker, Lexius, de Druïde Lorweth en de recent toegevoegde Orsena. Zowel de reis van Guyime als die van Zoeker leidt hen naar de Noordelijke Landen, waar Guyime als koning heerste en vooral als de Verwoester bekend stond.

Na een zware reis door de bergen heen wijst de kaart van de Cartograaf hen naar Fort Swartfuyr. Dit is een oud kasteel dat vervloekt schijnt te zijn en bewoond wordt door geesten. Samen met een groep ridders die hun eigen missie hebben, trekken ze naar Fort Swartfuyr. De kaart toont dat zowel een zwaard als de dochter van Zoeker te vinden is bij dit fort. Wat ze bij het fort aantreffen is echter onheilspellend. In een wijde cirkel rondom het fort merken ze dat alle boeren en andere bewoners dood of verdwenen zijn. Vastbesloten om dit tot de bodem uit te zoeken nemen Guyime en zijn reisgenoten intrek in het fort. Wat ze echter nooit hadden verwacht is dat het fort niet per se bewoond wordt door geesten maar dat er meer een soort van halve zombies het op hen hebben gemunt.

De bewoners van de omliggende streek zijn veranderd door een eeuwenoud kwaad dat opgeroepen is om Guyime en zijn metgezellen te doden. Om zowel de aanvallende zombies af te kunnen slaan, als het mysterie rondom het eeuwenoude kwaad te ontrafelen, moet Guyime zijn oude ik weer worden: De verwoester. En misschien ligt er dan als beloning een nieuw zwaard in de diepe catacomben van Fort Swartfuyr.

Minder wereldbouw, meer actie

Hoewel Anthony Ryan in de vorige drie delen het format van een novelle optimaal benutte om naast zinderende actie een flinke dosis wereldbouw toe te voegen, is novelle vier vooral actie en mysterie. Ik zat na het lezen van deel drie heel erg te wachten op dit boekje, vanwege de belofte dat we de geboortestreek van Guyime eens gingen bezoeken. En hoewel we dat ook doen, krijgen we er toch maar weinig van mee. We krijgen een aantal herinneringen van Guyime voorgeschoteld over zijn oude leven, maar eigenlijk blijft het daar wel bij. Ik vond dit een gemiste kans, want de Noordelijke Landen en Guyime geschiedenis zijn een bron van mysterie en hartstikke interessant. Gelukkig wordt dat alles wel goedgemaakt met een flinke dosis actie, die eigenlijk al begint in hoofdstuk twee.

Voor de lezers is het inmiddels bekend: ook deze novelle telt weer tien hoofdstukken waar elk hoofdstuk weer een deel van de queeste beslaat. Een lekker format, want inmiddels kan je verwachten dat elk hoofdstuk weer spannend gaat zijn. Fort Swartfuyr en het oeroude kwaad spreekt ook weer heerlijk tot de verbeelding. En op de typische Anthony Ryan manier zit er weer een prachtige twist in het plot op het einde. Dus in het kort: we krijgen minder wereldbouw want ik persoonlijk jammer vind. Maar we krijgen daarvoor in de plaats wel meer actie en gevechten.

Daarnaast is er ook een flink stuk waarin Guyime ‘losgekoppeld’ is van zijn zwaard. Dit zorgt voor een inkijkje in hoe zijn gedachten en manier van doen zijn veranderd sinds het dragen van Lakortah. Maar het zorgt vooral ook ervoor dat langzaam maar zeker Guyimes ware aard weer naar boven komt.. de verwoester die hij eigenlijk altijd was. De man vol haat. Dit gaat redelijk subtiel en is helemaal geloofwaardig. Je kan dus wel zeggen dat Guyime weer een stukje karakterisering erbij krijgt. Hij wordt weer wat verder uitgediept.

Conclusie

Anthony Ryan schreef weer een flitsend vierde deel die boordevol actie en mysterie zit. Er wordt lekker voortgeborduurd op de voorgaande delen en de cocktail van verschillende dingen die deze novelles zo goed maken wordt hier weer met succes toegepast.

Het missen van wat meer wereldbouw zit het plezier niet in de weg. Met een vlotte schrijfstijl dendert het verhaal van de oude Koning van de Noordelijke Landen weer door. In de spookachtige ruïnes van Fort Swartfuyr ontvouwt zich een bloedstollende strijd, die ons weer een stapje dichter bij het einde van de queeste brengt. Op brute wijze hakken we ons weer een weg door vijanden terwijl het eindpunt inmiddels langzaam in zicht komt. Onze volgende stop is de Zee der Zuchten. Hier zullen we hoogstwaarschijnlijk eindelijk het doel van de Zeven Zwaarden leren kennen. En misschien komen we er ook achter waarom Lakortah nou eigenlijk gevangen zit in een zwaard.

Voor iedereen die geen genoeg kan krijgen van deze serie en een extra verhaaltje wil van Anthony Ryan, kan ik het gratis verhaal The Scarlet Ziggurat aanraden. Dat is gratis te downloaden via zijn uitgever en is een prequel verhaal van Guyime en het Zwaard Zonder Naam. Het is helaas wel in het Engels en zal naar alle waarschijnlijk niet vertaald worden.

• Koop bij BOL.com