Hoewel de “romantasy-hype” vanuit het buitenland overgewaaid lijkt te zijn, hebben we natuurlijk ook zelf heel wat auteurs die in dit genre schrijven. Een daarvan is Rosemary Hart, die we voor een interview wisten te strikken.
Hoi Rosemary, wat leuk dat je ons te woord wilt staan! Voor de lezers die je niet kennen, kun je iets over jezelf vertellen?
Tuurlijk! Ik ben dus Rosemary, ik ben 37 jaar, getrouwd en moeder van een kleuter. Schrijven doe ik al vanaf mijn dertiende en ik heb jarenlang samen met een vriendin een redactiebureautje gerund, waarna ik ook nog een aantal jaar als redacteur bij een uitgeverij heb gewerkt. Ondertussen kwamen er ook boeken van mij uit, waardoor ik een paar jaar geleden besloot om me helemaal op het schrijven te richten.
Je schrijft onder twee pseudoniemen: Rosemary Hart en Mara Li. Kun je iets vertellen over de boeken die je onder die namen geschreven hebt?
Mara Li was mijn eerste pseudoniem en de naam waaronder mijn eerste boeken uitkwamen (daarvóór had ik alleen onder mijn echte naam een kortverhaal ingezonden voor Pure Fantasy en was ik de winnaar van de Dystopia-bundel van een uitgeverij die inmiddels is opgeheven). In het begin schreef ik alleen Young Adult. Toen ik romance voor volwassenen ging schrijven, vond ik het handig om een duidelijke scheidslijn tussen die twee genres te hebben, vandaar dat Rosemary Hart geboren werd. Inmiddels ben ik Mara Li ook een beetje aan het afbouwen… Een aantal titels worden onder die naam nog uitgegeven bij Dutch Venture Publishing (Sintel en As en Sintel en Vuur), maar een paar andere titels heb ik inmiddels zelf terug in eigen beheer en die heb ik bewerkt voor een volwassen publiek en opnieuw uitgegeven, bijvoorbeeld, Duister Hart en meest recentelijk IJzerhart.
Wat vind je leuk aan het genre Romantasy?
Ik ben gewoon niet zo heel erg van “de gewone wereld”, haha. Nee hoor, ik kan contemporary echt heel leuk vinden om te lézen, maar meestal neig ik tijdens het schrijven toch naar het verzinnen van een eigen wereld, een eigen tijdperk. Dan vallen de regels van het moderne leven ook weg, wat wel handig uit kan pakken als je van dark romance houdt, zoals ik. Ik houd van intriges aan een koninklijk hof, van machtsverhoudingen (zoals in de Cymrion Serie), maar ook van gedwongen huwelijken, mysterieuze kastelen (Stormbruid) of juist van mysterie en magie (IJzerhart).
Je kunt dan hele spannende dingen doen met je personages, die de romance ook ingewikkelder maken en naar het uiterste drijven. In Stormbruid, bijvoorbeeld, moet Ioanna zich schikken in een huwelijk met een nogal grimmige, mysterieuze echtgenoot. Hoe ze dan langzaam naar elkaar toe groeien, dát vind ik het mooiste en spannendste om te schrijven. Dat kan in contemporary ook, maar daar zie je niet snel verstandshuwelijken of buitenlandse prinsen die je kasteel bezetten. Alleen in maffiaromance worden dat soort tropes wel geprobeerd, maar dat is niet helemaal mijn cup of tea meestal.
Zijn er ook uitdagingen die je bij andere genres niet hebt?
Soms moet ik even zoeken naar de woorden voor mijn personages, als ze zich in een heel ander tijdperk en/of andere wereld bevinden. Als ik contemporary schrijf, kun je veel gemakkelijker terugvallen op je eigen alledaagse spraak, taalgebruik en ervaringen. En als ik het verhaal in een historisch kader plaats (zoals IJzerhart zich in de tiende eeuw van Ierland afspeelt) moet je soms de gekste dingen even opzoeken (hoe zag de tonsuur van Ierse monniken eruit? Hoe maakten ze gekleurde stoffen? Ik kan je bijvoorbeeld vertellen dat daar soms urine aan te pas kwam 😉). Maar meestal gaat het me heel goed af, hoor! Omdat ik meer (light) fantasy dan strikt historisch schrijf, voel ik meestal ook wel een bepaalde vrijheid om het op mijn manier te doen.
Jij geeft je romantasy zelf uit. Waarom heb je daarvoor gekozen?
Eigenlijk gewoon omdat ik het heel erg leuk vind om te doen! Als je begint als schrijver, weet je niet hoe alles werkt en is het fijn dat een uitgever het technische proces uit handen neemt. Maar inmiddels weet ik genoeg over de ins en outs van het vak. Ik kan ook echt heel erg genieten van de creativiteit die erin gaat: covers maken, het binnenwerk ontwerpen (ik kan echt eindeloos prutsen met het maken van plaatjes die boven elk hoofdstuk komen bijvoorbeeld), maar ook de promotie is meestal gewoon leuk om te doen. Het feit dat je alles zelf in de hand hebt, betekent ook dat je zelf de meeste inkomsten mag houden. Dat is ook fijn, haha.
Wat voor soort scènes schrijf je het liefst?
Pfoe. Ik denk scenes met een goede dialoog erin. Echt zo’n dialoog waarin de personages uit de doeken doen wie ze zijn, waar ze op dat moment staan, hoe ze zich tot elkaar verhouden. Ennn de scenes waarin de spanning tussen de twee love interests oploopt, nog vóór ze die magische grens overgaan van De Eerste Keer. Een van mijn absoluut favoriete scenes ever om te schrijven was in Stormbruid. Het meisje, Ioanna, heeft langzaam steeds meer ontdekt wie haar echtgenoot Constantin eigenlijk is, en op het moment dat hij laag bij de grond zit, bloeien haar gevoelens voor hem op en durft ze hem te kussen. Dat was zo’n mooi moment, waarop alles echt op z’n plaats viel. Ik zou dat soort scenes wel duizend keer kunnen schrijven, haha.
Komend jaar wil je twee boeken uitbrengen, waaronder Nimmer. Een verhaal dat gebaseerd is op Peter Pan. Er bestaan al veel verhalen die zich in Neverland afspelen. Wat trekt jou aan in dit onderwerp?
Peter Pan was (samen met Narnia) mijn favoriete verhaal toen ik een kind was. Er is een periode geweest dat ik echt geobsedeerd was door dat boek. Dat er ooit een dark romance-versie van mijn hand zou komen, stond voor mij dus al vast 😉.
Er zijn al best wat Peter Pan-verhalen geschreven. Hoe zal jouw verhaal zich van soortgelijke verhalen onderscheiden?
Ik ben niet zo bezig met het vergelijken met andere versies… Ik ken Hooked van Emily McIntire, maar dat is meer een losse hervertelling in een moderne setting waarin alle magie is verdwenen. Ik geloof dat er bij SVM Publishing nog een serie is uitgekomen die zich in Neverland afspeelt, maar die heb ik zelf nooit gelezen, dus ik heb geen idee waar die over gaat. Ik denk dat er bij iedere hervertelling en/of herinterpretatie van het verhaal wel dingen zijn die met elkaar overeenkomen. Duistere hervertellingen zijn sowieso in – kijk bijvoorbeeld al naar de nieuwste film, Peter & Wendy, waarin de relatie tussen Peter en Hook heel anders wordt ingevuld. Ik doe in Nimmer ook zoiets, maar dan weer een beetje op een andere manier 😉. Ik denk dat ik voor Nimmer vooral inspiratie heb opgedaan uit de versie van de serie Once Upon A Time. Die vond ik fantastisch en klopte precies met mijn eigen beeld van wie en wat Peter Pan eigenlijk écht is.
Later dit jaar verschijnt ook Een Erfenis van schaduw. Kun je hier
iets meer over vertellen?
Dat wordt meer een soort Gothic Romance, met een oud Victoriaans landhuis waar geesten rondspoken (subtiel en op de achtergrond meestal). Ik wil nog niet té veel verklappen over dit boek (ook omdat ik het grootste deel nog moet schrijven!), maar het gaat over Rosalind, die jaren geleden voor haar duistere familiegeheimen van huis is weggelopen. Als haar ouders, de eigenaren van het landhuis en een geheimzinnig elitair veilinghuis, overlijden, moet ze tijdelijk terugkeren voor hun begrafenis. Rosalind wil niets liever dan het landhuis verkopen en er nooit meer iets mee te maken hebben, maar een rivaal van haar familie, Damien Crowe, verhindert haar plannen en dwingt haar in een verstandshuwelijk, omdat hij plannen heeft om wraak te nemen op Rosalinds familie. Zoals je kunt raden, wordt dit echt wel een vrij donkere romance met een heel gruwelijk familiegeheim 😉
Als je naar beide boeken kijkt, welk personage ligt je dan het dichtst
aan het hart en waarom?
Dat vind ik nog wel lastig te zeggen, omdat ik voor Een erfenis van schaduw nog best wat te ontdekken heb! Daar heb ik momenteel namelijk nog maar 20.000 woorden aan geschreven. Wat ik met Vivienne (Nimmer) gemeen heb, is dat zij net als ik de neiging heeft om haar adem in te houden/te vergeten om goed door te ademen als ze gespannen is – en ze is nogal een nerveus wrak 😉 Als ik eventjes naar al mijn boeken kijk, dan denk ik dat mijn vrouwelijke personages vaak niet zo heel dapper zijn in eerste instantie (behalve Cliona uit IJzerhart, die meteen heel voortvarend is, lol), maar dat, als het gevaar recht op ze afkomst, ze heel slim, inventief en moedig blijken te zijn. Maar welk personage me echt het meest aan mijn hart ligt…? Pfoe hé! Haha. Mag ik een top 3 geven?
- Isolda (Cymrion), voor haar intelligentie en diplomatie, omdat ze een hele reis doormaakt: ze begint als een onervaren, nederig meisje dat in een heel gevaarlijke situatie terechtkomt en eindigt als een heel intelligente, gewiekste vrouw die de politieke intriges in binnen- én buitenland volledig naar haar hand kan zetten.
- Constantin (Stormbruid), voor zijn plichtsbesef en leiderschap, en ook omdat ik hem persoonlijk gewoon heel sexy vind, haha.
- En Liam (Duister Hart & Bloedband) omdat die arme kerel zo’n ontzettende strijd met zichzelf voert.
- (BONUS: EN CLIONA (IJzerhart)! Omdat ze zo dapper is en zo loyaal naar haar vrienden en geliefden!)
Tot slot: heb je nog leestips op het gebied van romantasy?
Als meisje begon het voor mij allemaal bij de boeken van Juliet Marillier. Ik kan haar niet warm genoeg aanbevelen, want haar boeken bevatten alles: de liefde, de magie, de Keltische landschappen, de vrouwelijke heldinnen, een prachtige schrijfstijl… Ik heb mijn eigen boek IJzerhart altijd gezien als een soort homage aan haar werk en aan haar invloed op mijn schrijfontwikkeling. Ze heeft een hele lange serie, genaamd De Zeven Wateren serie, en nog een serie met de naam Meidoorn & Grim. Maar als je een standalone zoekt om mee te beginnen, kan ik Heart’s Blood (Hartenbloed in het Nederlands) héél erg aanbevelen. Het is haar interpretatie van het Beauty and the Beast-verhaal en mijn god, wat doet ze dat briljant. Ik heb zelf nooit een mooiere versie gelezen! Nu wil ik hem zelf weer gaan lezen, hahaha.
Maar als je iets meer moderns en contemporary zoekt: ik ben momenteel de Simon Snow trilogie aan het lezen van Rainbow Rowell. Soort Harry Potter voor volwassenen, met een sterke nadruk op de enemies-to-lovers romance tussen een wat onbeholpen tovenaar en zijn rivaal/vijand/roommate. Het is een erg fris en grappig en verhaal, met genoeg drama en feels en avontuur. Het is duidelijk dat de auteur vroeger veel Harry/Draco fanfics heeft gelezen, wat ik heel grappig vind. Maar ze heeft er ontzettend goed haar eigen draai aan gegeven, dus het voelt nooit aan als een rip-off van Harry Potter!
