Zwaardvanger van Cassandra Clare is een mooi begin van volwassen fantasyserie

Het begon met een diefstal. De diefstal van een jongen.

Kel is een wees, maar is gestolen om als dubbelganger – een zogeheten Zwaardvanger – van de kroonprins van Castellane door het leven te gaan. Hij en kroonprins Conor Aurelian zijn zo hecht als broers, maar Kels leven heeft maar één doel: sterven voor Conor, de persoon van wie hij houdt en wie hij haat – en van wie hij nooit vrij kan zijn.

Lin Caster is één van de Ashkar, een bevolkingsgroep die als één van de weinigen nog een greintje magie bezit. Lin waagt zich erop om de zieken en stervenden van Castellane te verzorgen met hulp van verboden kennis, inclusief haar beste vriendin Mariam.

Wanneer Kel het zwaard van een huurmoordenaar opvangt, verandert alles. Lin en Kel worden bij elkaar gebracht door de mislukte moordaanslag en worden meegesleurd in het web van de mysterieuze Voddenraper Koning, de criminele heerser van Castellane’s onderwereld. De gemoederen lopen hoog op in Castellane. Zullen de ontdekkingen van Lin en Kel hun land in oorlog storten – en de wereld in chaos?

Rijke wereldbouw en subtiele spanning

Na de succesvolle series Kronieken van de Onderwereld en De laatste uren, keert Cassandra Clare terug met een nieuwe serie waarvan Zwaardvanger het eerste deel is. In tegenstelling tot haar andere series, richt ze zich nu op een volwassen publiek. Met Zwaardvanger wordt er inderdaad veel van de lezer gevraagd. Bijna in iedere zin laat Clare wel iets van haar wereldbouw doorschemeren, waardoor dit geen boek is dat gelijk lekker wegleest. Er zijn veel zelfbedachte termen en vooral heel veel namen, waarbij voor- en achternamen afgewisseld worden en het soms best een klus is om iedereen uit elkaar te houden.

Zelf vond ik dit niet storend en genoot ik van de rijke wereldbouw, waarbij je kunt zien dat aan ieder aspect aandacht is besteed. Het zorgt echter wel voor een langzame opbouw. De écht actievolle momenten in dit boek zijn schaars. De spanning is veel subtieler en bevindt zich meer op sociaal en politiek niveau. Er zijn veel geheimen, intriges, onvervulde verlangens en de personages lijken wel rond geschoven te worden op een schaakbord, waarbij ze zelf ook proberen uit te dokteren wie het spel spelen. Zelf ben ik iemand die zich snel verveelt als het op politieke zaken aankomt, maar de wereld van Castellane voelde zo echt aan dat dat het me juist boeide.

Intrigerende personages

Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven: Kel en Lin. Kel wordt als jongen van tien uit het weeshuis gehaald en wordt Zwaardvanger: hij wordt de dubbelganger van de kroonprins en neemt – met behulp van een magisch artefact – zijn plaats in wanneer er gevaar dreigt. Een interessant concept dat Kel gelijk tot een boeiend personage maakt: hij is opgegroeid als iemand die ver van de adel afstaat, maar moet zich daar wel zien te handhaven. De hechte vriendschap tussen Kel en kroonprins Connor is goed uitgewerkt en geeft ruimte voor toekomstige conflicten.

 Lin is het tweede hoofdpersonage. Zij behoort tot de Ashkar, een volk dat niet (meer) tot één koninkrijk behoort en verspreid over een groot gebied woont. In Castellane is dat in een ommuurd gebied binnen de stad zelf. De Ashkar worden vanwege hun magiegebruik met de nek aangekeken. Lin is de enige vrouwelijke arts van haar volk en oefent het ambt vooral uit om haar doodzieke vriendin te kunnen genezen. Ze is echter dusdanig bekwaam dat ze gedurende het verhaal ook een rol gaat spelen in de levens van Kel en Connor. De tegenstellingen tussen de leefwerelden van alle drie de personages zijn opvallend en geeft ieder van hen diepgang.

Een ander aspect dat goed uitgewerkt is en voor interessante ontmoetingen zorgde, is de Voddenraperkoning; de koning van de misdaad. Een geheimzinnig figuur waarmee beide personages te maken krijgen. Zijn rol is ietwat sturend en brengt zowel Kel als Lin in beweging; ik vermoed dat hij in de komende boeken nog wel wat meer op de voorgrond zal treden.

Voorafgaand aan ieder hoofdstuk staat een kort fragment, afkomstig uit geschiedenisboeken. Deze vormen de aanloop naar de ‘Diggeling’, een gebeurtenis in het verleden waarbij alle magie uit de wereld is verdwenen. Hiermee krijgt de wereld die Clare zorgvuldig uitgedacht heeft niet alleen diepgang; het is ook achtergrondinformatie die van wezenlijk belang is voor één van de personages.

Conclusie

In Zwaardvanger neemt Cassandra Clare ruimschoots de tijd om haar wereld aan de lezer te presenteren. Er zijn geen grote infodumps, maar de vele details komen ook niet echt op subtiele wijze aan het licht. Voor sommigen zal dit de vaart van het verhaal in de weg zitten, anderen – zoals ik – zullen ervan genieten en zich zo helemaal kunnen onderdompelen in deze wereld.

Door de ogen van sterke, intrigerende personages leert de lezer het politieke landschap kennen, waar de spanning hoog oploopt en hier en daar ook nog wat ruimte is voor (opkomende) romantiek. Zwaardvanger is duidelijk de aanloop naar een langere serie waarvan hopelijk snel een vervolgdeel zal verschijnen. 

• Koop bij BOL.com