Vloek der Ouden van Lammert J. van der Harst eindigt wederom met grote cliffhanger

In deel één, Keten der Vriendschap, zijn we geëindigd met het reisgezelschap in een boot dat onderweg is naar een onbekende bestemming. Eenmaal aangekomen op het eiland blijkt, net als in deel één, dat niks is wat het lijkt. Waar iedereen blij is dat ze even tot rust kunnen komen, lijkt Maro heel ergens anders te zijn met zijn gedachten. De altijd zo spraakvolle en aanwezige Maro, wordt stiller en stiller naarmate ze aangekomen zijn bij het onbekende eiland. Wat is er toch aan de hand op het eiland, en wie zijn deze onbekende eilandbewoners?

Ondertussen heeft Amelie de troon opgeëist in het Noordland. Daar regeert ze zoals alleen Amelie dat kan, met arrogantie en harde hand. De inwoners en het land interesseren haar niet, het is alleen Amelie die er toe doet. Als de jonge kroonprins van het Zuidland de troonzaal in komt lopen, is ze verrast. Haar droom en het hogere doel van de orde blijkt niet wat het leek te zijn.

Verhaallijn

Ook in dit tweede deel volgen we weer een aantal verschillende verhaallijnen die vanuit verschillende perspectieven het verhaal neerzet. Daardoor krijg je vanuit alle kampen de motieven van de personages scherp voor ogen. En daardoor begin je ook te twijfelen wie nou eigenlijk de slechten zijn en wie zijn nou eigenlijk de goeden. Vaak ligt het allemaal veel gecompliceerder en is het allemaal niet zo zwart-wit. De personages krijgen allemaal een mooie diepgang mee zonder dat het heel een heel erg zwaar en langdradig geheel wordt.

In dit tweede deel nemen we van een aantal personages afscheid. Van der Harst schroomt daarin niet om de meest geliefde personages van het toneel te laten verdwijnen. Daar staat tegenover dat we in deel twee weer een aantal nieuwe verhaallijnen krijgen geïntroduceerd met hele gave nieuwe personages. Het knappe is dat je als lezer in korte tijd de nieuwe personages ook echt al leert kennen. Ondanks dat sommige personages nog maar heel kort in het verhaal zitten maken ze al z’n grote groei door, dat je als lezer ook echt van die personen gaat houden.

Schrijfstijl

Van der Harst is een beginnende schrijver, dat merk je aan de schrijfstijl die in dit tweede deel alleen maar beter geworden. Net als in deel één hanteert hij een zeer vlotte en gemakkelijke schrijfstijl waardoor je het boek niet wilt wegleggen. Het leuke is dat hij daar ook nog eens een vleugje humor in het geheel verweven heeft.

Waar je in deel één misschien nog wat echte kenmerkende fantasy elementen miste, is dat in deel twee ruimschoots goed gemaakt. In dit tweede deel worden namelijk meerdere vormen van magie geïntroduceerd. Dit gebeurt op een hele levendige manier, waardoor je als lezer het gewoon ziet gebeuren en voel je bij bepaalde vormen gewoon de warmte door je aderen stromen.

Is dit boek dan louter positief? Nee, zoals eigenlijk elk boek heeft ook dit boek een verbeterpunt. Net als in deel twee mis ik het gevoel van afstand en tijd. Voor je gevoel speelt het geheel zich op een klein stukje land af in een zeer kort tijdsbestek. Van der Harst kiest er voor om de reis van A naar B niet te beschrijven waardoor het dus lijkt alsof het geen tijd heeft gekost. Het was iets minder storend dan in het eerste deel en het zorgt voor veel vaart, maar wellicht dat hier toch andere oplossingen voor te vinden zijn.

Net als in deel twee heeft van der Harst voor een open einde gekozen. Je wordt als lezer weer helemaal gek gemaakt wat dat betreft, want wat gaat er nu gebeuren? Waarom stopt het boek nu? Je blijft met zoveel vragen achter.

Conclusie

Na het eerste deel was de vraag natuurlijk of van der Harst het niveau kon doortrekken. We kunnen nu concluderen dat het hem gelukt is om er een goed vervolg aan te geven. Hij heeft met Vloek der Ouden weer een prachtig verhaal neer gezet met als een van de weinige negatieve punten dat het gewoon te kort is. We willen meer lezen.

Van der Harst had al aangegeven dat het om een trilogie zou gaan, dus laten we hopen dat het derde deel snel uit komt zodat de vragen van de lezers snel beantwoord worden. Al vraag ik me persoonlijk wel af of het de antwoorden zijn die we willen horen, met van der Harst weet je het maar nooit, behalve dat niks is wat het lijkt.

• Koop bij BOL.com