Verboden magie in Verleid door de storm van Julie Johnson

In een wereld waar magie verboden is, worden halflingen zoals Rhya genadeloos opgejaagd. Wanneer ze wordt opgepakt en op het punt staat geëxecuteerd te worden, wordt ze meegenomen door de mysterieuze en angstaanjagende commandant Scythe.

In gevangenschap in de ijzige Noordlanden ontdekt Rhya dat ze geen gewone halfling is. Ze blijkt de laatste Windwever te zijn, een van de vier uitverkorenen die de balans in de magie moeten herstellen. Maar terwijl haar krachten toenemen, laait ook haar verlangen naar Scythe op, haar redder én ontvoerder. Kan ze hem vertrouwen, of zal haar hart haar ondergang betekenen?

Clichématig magie vs. geen magie

Verleid door de storm is het eerste deel van de The Wind Weaver-serie. Het verhaal is volledig geschreven vanuit het ik-perspectief van Rhya. Het begint pakkend: Rhya heeft een strop om haar nek en wordt ter dood veroordeeld omdat ze een halfling is: half fae en half mens. Het wordt niet echt duidelijk waarom haar soort zo gehaat wordt, behalve omdat volbloed-fae magie konden bedrijven. Die zijn er echter al heel lang niet meer. Omdat het boek begint met een lied dat ‘De schifting’ beschrijft, hoopte ik dat dat deze genocide meer gestalte zou krijgen, maar het blijft een beetje hangen op het clichématige magie vs. geen magie.

Naïeve en onredelijke personages

Ik vond het moeilijk om een connectie te maken met zowel Rhya als haar “love-interest” Scythe. Scythe behandelt haar op een afschuwelijke manier, door haar dagenlang over een paard te gooien, geen enkele vraag te beantwoorden en haar constant af te snauwen. Ze is overduidelijk een gevangene – terwijl later blijkt dat ze dat juist helemaal niet is. Er is niets wat zijn gedrag rechtvaardigt. Rhya verweert zich goed tegen hem en ik kon me aanvankelijk nog wel in haar inleven: totdat ze door een andere man gevonden en verzorgd wordt nadat ze gewond raakt. Voor het eerst sinds haar vlucht wordt ze een beetje op een normale manier behandeld – en dan wil ze terug naar Scythe. Terug naar degene die haar ontvoerd heeft. En waarom? Ik heb echt geen idee. Bij de ander kreeg ze antwoorden (die Scythe ook had, maar haar gewoon niet wilde geven) en werd ze respectvol behandeld. Ik vond dit zo ongeloofwaardig dat ik me hierna steeds meer aan haar ging ergeren: ze was niet blij met haar situatie, terwijl ze daar toch echt zelf voor gekozen had.

Het verhaal verliest zijn vaart

Nadat Rhya “bevrijd” is van haar bevrijder, verliest het verhaal zijn vaart. Ze verkent haar nieuwe woonplaats, leert nieuwe mensen kennen en moet leren omgaan met haar gave. Ondertussen ontwikkelt ze gevoelens voor Scythe – en andersom – hoewel ze weinig meer doen dan naar elkaar schreeuwen. Ik vond dat Rhya meer chemie had met zo’n beetje alle andere personages en doordat ze constant om elkaar heen bleven te draaien raakte ik vooral ongeduldig. Tegen het einde van het boek komt er weer wat spanning en verschijnt verreweg het interessantste personage weer op het toneel. Vanaf daar lijkt het plot eindelijk weer wat in beweging te komen.

Conclusie

Verleid door de storm is het eerste deel van een nieuwe romantasy-serie, waarbij het romantische subplot eigenlijk onvoldoende aan de plot toevoegt. Haal het weg, en er zou niets aan de verhaallijn veranderen, behalve dat alles een stuk vlotter zou verlopen. Zowel Rhya als Scythe gedroeg zich regelmatig naïef en onredelijk, waardoor het vooral de bijpersonages en de redelijk interessante wereldbouw zijn die het verhaal toch de moeite waard maken.

• Koop bij BOL.com