Tradities onder vuur in Vossenmasker van Femke de Vos

Elise is de mooiste Yfud op de Eilanden. Net zoals alle meisjes werd zij als kind getatoeëerd, zonder verdoving. Enkel als ze dit zonder een kik te geven doorstaan, worden ze Yfud. Zij zijn het voorbeeld van een perfecte vrouw, stil, volgzaam en gehoorzaam, en trouwen meestal met de machtigste mannen in het Rijk.

Ondanks de perfecte tatoeage die Elise heeft, vindt ze de praktijk barbaars en dat is de Ouderen opgevallen. Hun oog valt op haar om hen te helpen in hun strijd tegen de nieuwe Godin die hen dreigt te verdringen. Kan Elise de traditie omver werpen of worden er dingen in gang gezet die haar vermogen te boven gaan?

Sprong in de tijd

Het opvallendste aan dit tweede deel in de Riona kronieken is dat het boek zich niet afspeelt kort na de gebeurtenissen van het eerste deel, maar wel enkele eeuwen nadat onze drie furiën de grondslag hadden gelegd voor het nieuwe rijk. Veel van de gebruiken die zij hadden, hebben nu een heel andere betekenis gekregen, de samenleving is op sommige vlakken natuurlijk er erg op vooruit gegaan.

Die sprong in de tijd maakt het natuurlijk mogelijk om vanuit een heel andere hoek de kronieken verder te zetten, maar dat zorgt er natuurlijk ook voor dat de sfeer helemaal anders is. In Drie Furiën was het de bedoeling dat de samenleving meer gelijkheid zou krijgen tussen man en vrouw en dat is nu eigenlijk toch helemaal weer teruggedraaid met de verbastering van het tatoeageritueel en de Yfud. Waar vrouwen dus een veel krachtigere positie innamen in het eerste deel, zien we hier dat Elise, ondanks haar tegenwerpingen, toch vaak meer in die onderdanige rol zit.

Verschuiving van focus

Op veel vlakken maakt het gebrek aan openlijke oorlog en overvallen dit verhaal natuurlijk een stuk minder confronterend dan het eerste deel, waardoor je als lezer voor minder gruwelijke situaties gesteld wordt. Alleen is de focus van Elise als persoon echt anders en dus komt zij veel minder sterk over als vrouw tegenover de vorige hoofdpersonages. Op sommige momenten is het een beetje ergerlijk, want vanwege het eerste deel verwacht je dat Elise als vrouw zich veel krachtiger zou opstellen.

Het magische aspect van de Ouderen is dan wel weer veel opvallender aanwezig in de begeleiding van List en de andere Ouderen. Het Onderwoud heeft nu een andere invulling, omdat er minder andere wezentjes zijn, maar het is wel leuk om te zien hoe ook dit deel van de samenleving zich heeft aangepast en hoe Elise juist in dat verhaal past. Romantiek krijgt hier weer een centralere rol, maar het was fijn geweest als dit gecombineerd was met de sterke vrouwelijke rol die in het eerste deel zo mooi aanwezig was. Het verhaal heeft wel een leuke flow en het leest dan ook lekker weg.

Conclusie

Het vossenmasker geeft een inkijk op hoe de samenleving van de drie furiën is geëvolueerd na hun strijd voor gelijkheid. Er is veel veranderd en het is opnieuw nodig dat een vrouw opkomt en hoewel Elise wel degelijk actie onderneemt is het op een heel andere manier en voelt ze minder sterk als de krachtige vrouwelijke rol die de vrouwen opnamen in het eerste deel. Dankzij de vlotte schrijfstijl blijf je wel bij het verhaal en ga je snel door de hoofdstukken.

• Koop bij BOL.com