Recensie Onwaarschijnlijke helden – vermakelijke polderfantasy van Frank Norbert Rieter

Onwaarschijnlijke helden is een verhalenbundel van zeven kortverhalen, waarvan de langste iets meer dan dertig pagina’s telt. Naar eigen zeggen schreef de auteur, zelf fervent maker van fantasy-rollenspellen en interactieve fictie, deze verhalen als studie bij een van zijn spelwerelden. Alle verhalen spelen zich af in dezelfde wereld, hoewel de verhalen allemaal op zichzelf staan. Hier en daar worden wel dezelfde plaatsnamen of personages genoemd. Hoewel je met zeven verhalen best een aardige wereld kunt opbouwen, heb ik na het lezen van deze bundel nog niet helemaal een idee van hoe deze wereld eruitziet.

We zien boerengehuchten, dorpen, steden en bosrijke omgevingen – de auteur noemt het zelf polderfantasy en dat is inderdaad een beeld dat opkomt wanneer men aan de Nederlandse middeleeuwen denkt. Toch was geen van de verhalen zo beschreven dat het landschap echt voor me ging leven. Het fantasy-aspect zit hem dan ook in kleinere dingen: een toverdrank, een vloek of een fantasiewezen.

Lees ook: Heimwee naar het onbekende, een gastblog van Frank Norbert Rieter naar aanleiding van zijn uitgave van gedichten van Clark Ashton Smith.

Goed uitgewerkte personages vervullen uiteenlopende heldenrollen

Aan de achtergrond van de personages is wel veel aandacht besteed. De meeste verhalen bevatten flashbacks of vatten dingen uit het verleden samen. Soms in zulke mate dat het ietwat afleidend leek, maar iedere keer werd het personage er toch door gekneed en was het een fijne manier om diepgang in het verhaal te brengen. Zoals de titel en flaptekst al doen vermoeden, zijn het niet de heroïsche figuren die we misschien met epische sagen associëren, het zijn veelal buitenbeentjes die allemaal op een andere wijze de heldenrol vervullen – soms groot, soms klein. De personages zijn gevarieerd en ook aan seksuele diversiteit is gedacht; maar liefst 3 van de 7 verhalen bevatten hoofdpersonen die binnen de LGBTQIA+ paraplu vallen.

Sfeervolle, maar niet erg gevarieerde bundel

De auteur weet met zijn proza de sfeer goed uit te drukken, het woordgebruik en de vertelstem passen heel goed bij de periode waarin de verhalen zich afspelen. Elk verhaal las lekker weg; ze hadden een goede opbouw en afwikkeling. Vergeleken met andere verhalenbundels die ik heb gelezen, is Onwaarschijnlijke helden een minder gevarieerde bundel, wat natuurlijk ook komt doordat het zich allemaal in dezelfde – niet erg gedetailleerde – wereld afspeelt.

Hoewel ik geen van de verhalen slecht vond, waren er ook niet veel die me echt zullen bijblijven. Mijn favoriet was De algoritmes van Skalka: hierin doorkruist een man een magische bibliotheek, op zoek naar zijn vroegere vriend/geliefde. De bibliotheek – bijna vormgegeven als een labyrint – was een interessante vondst, zeker de totstandkoming ervan. Daarnaast was de levensloop van de hoofdpersoon op een prettige manier verknoopt met de rest van het verhaal. Wat wel jammer was, was dat uitgerekend dit verhaal minder goed gecorrigeerd was dan de andere verhalen en er merkbaar meer fouten in stonden. Dat was jammer, omdat het afleidde van mijn leeservaring.

Conclusie

Onwaarschijnlijke helden is een bundel die uit zeven fantasyverhalen bestaat, die zich in dezelfde wereld afspelen. De fantastiek zien we terug in kleine dingen, zoals toverspreuken en -dranken en fantasiewezens. De personages kennen diepgang en laten zien dat je op heel verschillende wijze een held kunt zijn (soms voor jezelf, soms voor een ander 😉). Voor liefhebbers van korte verhalen die zich even in de Middeleeuwen willen wanen is dit een vermakelijke bundel.

• Koop bij BOL.com