Overstromingen, terroristische aanvallen en een verpletterende klimaatoorlog hebben het ooit vrije en welvarende Nederland grotendeels verwoest. Als een nieuw, dodelijk virus toeslaat, verandert het land voorgoed.
In de republiek Nieuw-Nederland is nu een dictatuur aan de macht. De elite houdt zich schuil in ommuurde enclaves en daarbuiten is het ieder voor zich. Wie de regels breekt, wordt verbannen naar Fort Zwolle. De Geheime Dienst is overal. En niemand is veilig als de rebellen uit de Amsterdamse Archipel aanvallen. Toch gloort er hoop op een beter leven in het Noorden, in Leegland.
Dit is het verhaal van Senna, een soldate die gebrandmerkt is als deserteur, en Julius, de zoon van een meedogenloze arts. Samen gaan ze op zoek naar een veilig toevluchtsoord en een leven in vrijheid. Wie kunnen ze vertrouwen tijdens hun vlucht naar Leegland? Lukt het om te ontsnappen aan de achtervolgers en hun eigen verleden?
Sterk begin vol spanning en actie
Beginnen doen we, verrassing, met een proloog. Die proloog bevat al heel wat informatie zonder een infodump te zijn. Vooral de setting wordt hier vervolmaakt: een wereld na de klimaatoorlog, met een dictatoriaal Nederland met kindsoldaten en terroristen, waar Groot-Scandinavië biologische wapens heeft gelost en het eerder overleven dan leven is. Ook voor de wetenschappers die het virus proberen te verslaan.
Beide hoofdpersonages worden op een leuke manier voorgesteld, elk in hun eigen wereldje. Hun kennismaking is weliswaar iets minder aangenaam voor hen dan voor ons, maar goed. Ook het derde hoofdpersonage, Julius’ zus Eva, krijgt genoeg hoofdstukken vanuit haar oogpunt. De eerste acte worden afgesloten door een kort maar krachtige actiescene die middenstuk van de tekst inluidt. Als we het in tv-termen meten, zou het een perfect einde van aflevering 2 van de 10 zijn: een cliffhanger om iedereen definitief over de streep te trekken.
Check, check, check
Naarmate het verhaal vordert, splitsen de verschillende verhaallijnen uit elkaar, om dan op een redelijk voorspelbare wijze terug samen te komen. Ook lijkt het er sterk op dat Marjan een checklist bij zich heeft gehouden tijdens het schrijven, zodat ze enkele zaken zeker zou hebben, als die nu passen in het verhaal of niet. De plotse romance is hier wat mij betreft een minder goed uitgepakt voorbeeld van. Ik zeg niet dat ze uit het niets komt, maar het verhaal gaat zo snel en de gebeurtenissen volgen elkaar zo snel op dat er te weinig tijd wordt gespendeerd aan de personages zelf. De idee van het verhaal en de personages is beter dan de uitwerking ervan denk ik. Ook de dood van bepaalde personages mist volledig zijn effect hierdoor.
Eindigen op het hoogtepunt
Eens we de tweede acte gepasseerd zijn en we aan het einde toekomen, gaat de kwaliteit wel weer in stijgende lijn. De actie gaat weer iets sneller en zelfs de schrijfstijl wordt wat beter; er wordt echt sfeer geschapen. Er wordt meer beschreven, we zien gebeurtenissen vanuit verschillende oogpunten –een echte meerwaarde- en verschillende puzzelstukken vallen in elkaar. In die mate dat ik, ondanks dat ik me toch wat geërgerd heb, het volgende deel ook meteen zal lezen. Ondanks alles ben ik toch nog geëngageerd genoeg.
Debuutroman
Het valt wel op te merken dat dit Marjan’s eerste roman is die volledig onder haar eigen naam uitkomt. Er zit dus wel nog wat groeimarge op, en gelukkig maar, want eerlijk gezegd: de schrijfstijl is wat minder geschikt voor een volwaardige roman. Ik denk dat die meer op zijn plaats zou zijn een kortverhaal of YA-gericht boek: veel dialoog, weinig beschrijvingen en korte, eenvoudige zinnen die het tempo opdrijven maar het moeilijk hebben om sfeer te creëren en ons mee te slepen in de wereld. Ik weet zelfs zeker dat die beter op zijn plaats komt in kortverhalen, want haar kortverhaal in de klimaatbundel samengesteld door Johan Klein Haneveld, de prequel op deze boeken, was een van de toppers van die bundel.
Eind goed, al goed
Leegland is zonder twijfel een goede roman, maar ik twijfel of ik het doelpubliek ben. Dit boek is een snelle hap, een reset-knop tussen zwaardere romans; of een ingangsboek tot sciencefiction voor diegenen die niet veel ervaring hebben met dit genre. De meerwaardezoeker komt hier niet aan zijn trekken en als veteraan van de SFF-wereld komt het voor mij net iets tekort. Desalniettemin bestempel ik het boek over het algemeen als goed en ben ik benieuwd naar de groei van de auteur en haar kunsten in het volgende boek; Zonderland. Ik hou jullie op de hoogte!
