Adem is een ‘mogelijk kind’. Op het moment dat zijn ouders elkaar ontmoeten in een oude Oost-Europese stad, springt er een vonk over en komt hij als geest tot leven. Er bestaan ontelbaar veel mogelijke kinderen en de meeste zullen nooit het levenslicht zien, maar met Adem is iets bijzonders. Als zijn ouders na hun eerste ontmoeting het contact dreigen te verliezen, krijgt Adem een voorschot op het leven. Hij heeft kort de tijd om zijn ouders weer bij elkaar te brengen en zo zijn eigen leven veilig te stellen. Met ontwapenende naïviteit gaat hij op pad. Want één ding weet hij zeker: hij wil leven!
Een wereld vol geesten
In de meeste verhalen ontstaan geesten nadat een persoon sterft. In dit boek ontstaat een geest vóórdat hij geboren wordt, een vernieuwend en interessant concept. Een hoop van deze geesten verdwijnen ook weer, wanneer de potentiële ouders toch niet bij elkaar komen. Er zijn ook andere geesten, want er is er eentje die de nieuwe geesten begeleidt, maar verder krijg je weinig inzicht over “het geestenleven”. Adem wordt al heel snel (tijdelijk) mens en gaat proberen zijn toekomstige ouders bij elkaar te brengen. Hij krijgt een zandloper mee: zodra de tijd op is, verdwijnt hij.
Adems verlangen om bij zijn ouders te zijn, is mooi weergegeven. Net als ieder kind wil hij niets liever dan een papa en een mama die van hem houdt en voor hem zorgt. Maar hoe overtuig je iemand ervan dat je zijn of haar toekomstige kind bent? Adems teleurstelling wanneer het niet gaat zoals hij hoopt, is goed invoelbaar. Toch toont hij een doorzetter te zijn, waardoor hij een prettig personage is om te volgen. Zo nu en dan krijgen we ook een beetje inzicht in de gedachten van de vader en de moeder, of de begeleidende geest, waardoor de lezer – in tegenstelling tot Adem – ervaart dat er wél een soort ongrijpbare liefde voor de jongen in hen leeft.
Aanvankelijk lijken de ouders van Adem in niets op elkaar. Ze lijken zelfs op zulke fronten van elkaar te verschillen dat je je afvraagt hoe ze überhaupt een stel kunnen worden, waardoor je aanvoelt dat het allemaal niet makkelijk voor Adem zal worden. De verschillende persoonlijkheden verhoogden het leesplezier en vooral de vader is een bijzonder figuur. De plotselinge liefde die opbloeide door één ontmoeting vond ik niet heel geloofwaardig – je botst tegen elkaar aan en zoent meteen, en hebt ook al een briefje klaarliggen – maar of dat iets is wat kinderen zal storen? Dat denk ik niet. Het is denk ik vooral bedoeld om het verhaal klein te houden.
Conclusie
De jongen die van de wereld hield is een hartverwarmend jeugdboek over het verlangen naar geborgenheid, het genieten van de kleine dingen in het leven en opkomen voor de zaken waar je in gelooft. Het slot is wellicht voorspelbaar, maar dat maakte het verhaal niet minder mooi.
