Zo’n tien jaar geleden was het Grimdark genre in volle vlucht en waren veel auteurs en uitgevers druk bezig hun plekje in de markt te vinden. De Australische Adrian Collins greep de kans aan om een eigen digitale magazine op de markt te brengen: Grimdark Magazine. Inmiddels zijn er al 42 edities verschenen met artikelen en verhalen van zo goed als alle populaire auteurs in het fantasygenre, zoals Mark Lawrence, Adrian Tschaikowski, Luke Scull, Brent Weeks, Brandon Sanderson, Michael J. Sullivan, Anthony Ryan, Scott Lynch en veel, veel meer. Daarom vroegen wij of hij ons wat kon vertellen hoe hij dit voor elkaar kreeg, en wat Grimdark voor hem betekent.
Adrian, je bent de oprichter en hoofdredacteur van het Grimdark Magazine, een bekroond tijdschrift gewijd aan het Grimdark genre. Bedankt dat je de tijd hebt genomen om jou, het tijdschrift en het genre wat beter te leren kennen! Kun je ons iets over jezelf vertellen?
Hallo vriend, ik ben een doodnormale vent uit Sydney, Australië, die graag mensen helpt met het maken van geweldige SFF-dingen. Ik heb het geluk gehad om op te groeien aan een strand, met een leraar Engels en geschiedenis als vader (en als kind geobsedeerd door zijn verzameling moderne geschiedenisboeken) en een kunstenaar en marketeer als moeder. Ik heb ook een dagbaan in project- en stakeholdermanagement, dus Grimdark Magazine was gewoon een natuurlijke samensmelting van al mijn liefdes en passies in het leven.
Zoals gezegd heb je het tijdschrift Grimdark 10 jaar geleden opgericht. Weet je nog door welk boek je verliefd werd op het genre en wat de kenmerken van het genre zijn waardoor je er zo in geïnvesteerd bent?
Ja. 100%.
Als tiener liet ik me door de mensen met wie ik naar school ging en door een van de mensen waarvan ik dacht dat het een vriend was, wegpesten voor mijn liefde voor het lezen van fantasy. Ik heb bijna tien jaar geen boek gelezen.
Later, ik was inmiddels midden twintig, vloog ik eens terug naar Sydney voor een begrafenis. Ik liep wat rond op de luchthaven toen ik in de boekwinkel een paperback zag die ik moest hebben. Het had zo’n geweldige kaft en een hele mooie achterflap:
“Drie mannen. Eén gevecht. Geen helden.”
Ik kocht het in een opwelling, verslond het tijdens de vlucht en in elk vrij moment dat ik had als een beetje ontsnapping aan de trieste situatie van die week, en ging meteen op jacht naar boek twee en alles wat ik nog meer kon vinden van die auteur…
The Heroes van Joe Abercrombie deed mijn liefde voor lezen herleven.
Het resultaat van deze fascinatie was het Grimdark Magazine. Had je al ervaring in de uitgeverswereld (met boeken of tijdschriften)? En had je enige indicatie van de massa van mede Grimdark liefhebbers in die tijd?
Ik had absoluut geen ervaring. Mijn moeder was een kunstenares en een ontwerpster van tijdschriftlay-outs (ik keek altijd toe hoe ze dat deed op lichtbakken voordat de familie onze eerste desktopcomputer kreeg waarmee ze kon freelancen) en ook een kunstenares. Dus, ik wist wat van goede vormgeving en branding, en ik had een klankbord in mijn moeder, maar dat was het wel zo’n beetje.
Ik bad tot de uitgeversgoden en deed mijn best toen ik deze kleine uitgeverij begon. Wat Grimdark liefhebbers betreft, begreep ik die wereld eigenlijk helemaal niet. Ik ging er gewoon voor en hoopte dat we een publiek zouden vinden om mee te groeien.
Wat kunnen mensen over het algemeen in het tijdschrift vinden (en hoe kunnen ze zich abonneren)?
Het tijdschrift heeft over het algemeen originele en herplaatste verhalen, artikelen, interviews en boekrecensies. Wat fictie betreft zijn we erg gelukkig met de honderden auteurs die ons door de jaren heen het vertrouwen hebben gegeven om hun verhalen te publiceren. We zijn er trots op dat we verhalen hebben gepubliceerd van gevestigde auteurs die bekend zijn op de wereldmarkt, maar ook van auteurs voor wie dit misschien wel hun allereerste publicatie is.
Onze abonnementen lopen via Patreon.
Hoewel jullie een Engels tijdschrift zijn, publiceren jullie auteurs van over de hele wereld. Zie je verschillende nuances in hoe het Grimdark genre wordt opgepikt, zoals verschillende stijlen of interpretaties, afhankelijk van de auteurs?
Ik woon in Pacifisch Azië en mijn moeder en haar familie komen uit Argentinië, dus het is een punt van trots dat we auteurs die niet uit de grote markten komen naast de auteurs zetten die profiteren van het feit dat ze daar wonen. Ik vind het geweldig om Australische auteurs te promoten, zoals T.R. Napper, Kaaren Warren en Lee Murray, maar ook auteurs uit Azië (zoals onze speciale uitgave over Zuid-Azië van vorig jaar, zie hiernaast).
En ik doe dat graag, omdat ik denk dat dit deel van de wereld zo ongelooflijk divers is in zijn volkeren, culturen, nuances, vooroordelen, geschiedenis en overtuigingen. Er zijn zoveel geweldige verhalen die op deze manier verteld kunnen worden, en aangezien 70% van onze volgers zich in NA bevinden en 20% in het VK, geloof ik graag dat we die markten waar mogelijk helpen kennis te laten maken met iets anders op thematisch gebied (grimmige SFF) en met een echt geweldige andere leeservaring (APAC grimmige SFF).
In het algemeen, ongeacht waar de lezer zich bevindt, denk ik dat “grimdark” als term zo genuanceerd is dat het ongelooflijk moeilijk is om een grote groep mensen het eens te laten worden over wat het is. Onze definitie ervan staat op onze site[3] , en dus richten we ons op het publiceren van en praten over dingen die daar het beste bij passen. En ik denk dat de interpretaties van de auteurs van wat we willen over het algemeen die verschillen in begrip en levenservaring weerspiegelen, toegepast op de richtlijnen die we van hen vragen.
In Nederland was er een behoorlijke hype rond het genre met vertalingen van bijvoorbeeld de Eerste Wet-trilogie van Abercrombie, De Prins der Wrake van Lawrence en De Donkere Broederschap van Luke Scull, maar dat heeft helaas niet lang geduurd. Herken je dit ook internationaal, dat de grote focus van het genre voorbij is en de stroom nieuwe boeken gestabiliseerd is?
Ik denk dat het internationaal vrij standaard is. Er was een periode waarin Grimdark helemaal in was en de gruis en het zweet en de smaak van verraad op elke boekenplank stond. Maar, zoals met alle thematische hypes, werd het na een relatief korte periode van de bureaus van de publiciteitsteams van de uitgeverijen geveegd en gingen ze over op andere dingen. Op dit moment is dat romantiek. Er gaan geruchten dat daar het komende jaar een verschuiving van zal komen. Wie weet waar we over 12-24 maanden staan?
Dat gezegd hebbende, denk ik dat deze pieken in populariteit voor subgenres fanbases creëren waar je een gemeenschap en een bedrijf als Grimdark Magazine kunt opbouwen. “Mensen zoals wij doen dit soort dingen”, zoals Seth Godin geloof ik zei. We hebben ongelooflijk veel geluk gehad dat een grote gemeenschap onze kleine organisatie heeft geadopteerd en ons heeft gesteund om een aantal geweldige dingen te creëren.
Niet lang na de oprichting van het tijdschrift zijn jullie ook begonnen met het publiceren van bloemlezingen met verhalen van behoorlijk geweldige schrijvers! Was dit altijd al het plan?
Het was niet het plan, om eerlijk te zijn. Ik zag Ragnarok Publications een Kickstarter doen voor Blackguards en dacht dat ik dat misschien wel kon doen. Ik sprak destijds met een aantal leidinggevenden van GdM, bedacht het thema (Evil is a Matter of Perspective), stelde een businessplan op, voegde de daad bij het woord en ging ervoor. Gelukkig is het gelukt!
Wat was je ervaring met het benaderen van deze auteurs, was dit makkelijker dan je had gedacht of juist heel moeilijk om ze te bereiken?
Eigenlijk super gemakkelijk. Ik heb zelfs George R.R. Martin een keer te pakken gekregen (en kreeg een heel kort “Nee, dank je”)!
Een deel van mijn dagelijkse werk bestaat uit het schrijven van pitch-documenten, dus ik voel me erg op mijn gemak om iets te vragen, uit te leggen wat ik aanbied en wat de voordelen zijn, en hopelijk een situatie te creëren waarin de auteur akkoord kan gaan met de voorwaarden of volledig geïnformeerd weg kan lopen. De meeste auteurs hebben ergens online een manier om contact met ze op te nemen. In het ergste geval moet je gewoon even Googelen om een manier te vinden om contact met ze op te nemen – dan moet je er gewoon voor gaan.
Je kunt geen “nee” te horen krijgen als je het niet vraagt, is de manier waarop ik altijd heb gekeken naar het vragen naar verhalen en projecten.
Van welk recent Grimdark boek heb je echt genoten en kun je aanraden aan Nederlandse lezers die ook van het genre houden?
Het is een beetje een oude, maar ik ben absoluut verliefd op de Low Town-trilogie van Daniel Polansky. Die kan ik absoluut, ondubbelzinnig, niet meer aanraden.
Heel erg bedankt voor je tijd en we hopen nog veel mooie uitgaven tegemoet te zien!
Graag gedaan!
