Welkom bij één van mijn nieuwe liefdes: De Elfen. Onderdeel van een high fantasy stripreeks in een wereld waarin meerdere andere volkeren ook hun eigen subserie hebben, zoals De Dwergen en De Orcs & Goblins.
De wereld waarover ik het heb heet Arran en is verzonnen door de heren Jean-Luc Istin en Nicolas Jarry, beide Fransen. De Nederlandse vertalingen worden sinds 2014 uitgegeven door stripuitgever Daedalus in zowel softcover als hardcover. De wereld van Arran is enorm uitgebreid met veel achtergrondinformatie die we in alle strips te weten komen, maar daar wil ik in een ander artikel verder op in gaan. Voor nu houd ik het bij een recensie van de allereerste strip die uitkwam van deze reeks: Elfen 1: Het Krystal van de Blauwe Elfen.
Het verhaal
Zoals altijd start ik met een stukje verhaal. De Blauwe Elfin Lanawyn en de mens Turin gaan op onderzoek als er blijkt dat in Ennlya, een kleine havenstad in Nodrënn, iedereen is uitgemoord. Alle sporen leiden al heel snel naar de Yrenclan, maar schijn bedriegt. Hoewel de sporen inderdaad naar deze mensenclan leidt, zijn zij niet degene die de hele stad hebben uitgemoord. Ondertussen is de jonge Blauwe Elf Vaalann bezig met zijn zinnenwaterproef. Als zij daar in slaagt blijkt ze uitverkoren te zijn om een mythisch Krystal te bezitten. Wie het Krystal bezit, bezit de oceaan. Zo luiden de woorden van de moeder-zieneres.
Terwijl beide verhalen zich langzaam met elkaar verweven, ontdekken Lanawyn en Turin een plot dat de Blauwe Elfen weleens helemaal fataal zal kunnen worden, met uitroeiing als gevolg. En alleen Lanawyn en Turin kunnen het tij keren.
Introductie tot de wereld
De wereld voelt in deze eerste strip al groter aan dan je zou verwachten. Er wordt maar een klein stukje geïntroduceerd, maar toch kan ik het gevoel van uitgestrektheid niet van mij afschudden. Ook de hoeveelheid geschiedenis die wordt verweven in de verhaallijn zorgt daar voor. Het voelt allemaal net wat te groot voor een eerste deel, doordat je vol de wereld in wordt gegooid om het verder maar uit te zoeken. Ik begrijp dat je met een strip maar een maximum aan pagina’s hebt om je verhaal te doen, maar toch denk ik dat de strip wat beter tot zijn recht was gekomen als de introductie wat beter was geweest.
Het begint dus wat hobbelig, maar het verhaal zelf is wel goed verzonnen en laat geen steken vallen. Het is van begin tot einde spannend. Bovendien vind ik de wereld wel echt bijzonder intrigerend. Samen met de fraaie platen die de strip sieren ben ik ontzettend nieuwsgierig naar de volgende delen.
Conclusie
Het eerste deel van deze serie doet dus zijn werk niet heel goed. Het is te groots opgezet waardoor er geen sprake is van een goede introductie. Maar is dat echt zo erg? Ik ken een boekenserie waar je ook direct de wereld in gegooid wordt en waar alles pas een beetje begint te dagen bij boek drie (Malazan Book of the Fallen) en die serie heeft ook een hele schare fans. Net als deze stripserie. Dus nee, ondanks dat het niet een hele goede introductie is maakt dat eigenlijk niet uit. Het verhaal is goed geschreven en de tekeningen zijn echt prachtig en dat maakt het meer dan goed. Sterker nog, het smaakt zelfs naar meer. Mijn fantasy hart is gaan smullen van deze prenten en wilt de wereld van Arran gaan verkennen.
Ook mensen die normaal geen strips lezen maar wel ontzettende fan van high fantasy zijn kunnen hier rustig in beginnen. Want het doet ons geliefde genre eer aan en voorspeld heel veel goeds.
