Vlaamse Harry Potter variant in De Laatste Lichtwachter van K.C. Pedersen

Wie op zoek is naar een verhaal met Harry Potter vibes zal De Laatste Lichtwachter van K.C. Pedersen zeker interessant vinden. Dit verhaal van Belgische bodem heeft veel parallellen met de wereldberoemde toverreeks, maar dan met een zestienjarig meisje in de hoofdrol die haar gave moet zien te ontdekken.

Aurora Gardney heeft haar eigen ouders nauwelijks gekend. Ze was nog maar een baby toen ze stierven. Inmiddels is ze zestien en slaat het noodlot opnieuw toe wanneer har voogd, Meneer Blackwell, niet meer terugkeert van de zee. Mevrouw Blackwell kan niet meer voor haar zorgen, en dus besluit Aurora weg te lopen. Een dikke mist neemt haar mee naar de Dunvar Academie: een school vol magie waar kinderen hun gaven leren gebruiken.

Magische School

Dit boek is het debuut van K.C. Pedersem en komt als een prachtige verzorgde hardcover uitgave. Als tiener won deze auteur al schrijfwedstrijden en als scenarist haalde ze onder andere een finalistenplaats in de Los Angeles International Screenplay Awards. Dat ze goed kan schrijven blijkt ook meteen, het boek leest vlot en ondanks de soms zeer Belgische uitdrukkingen en woorden is het ook voor mij als Nederlander goed te volgen. En nog beter, je wordt al snel door het verhaal opgeslokt.

Een verhaal over een jong meisje dat naar een school voor magie en tovenarij gaat. Ondanks de vele (kost)school fantasyverhalen die de laatste tijd verschenen zijn, kan ik bij dit verhaal niet om de vele overeenkomsten met de bekende Harry Potter boeken heen. Want Aurora, die niet op de hoogte was dat haar moeder magische krachten had, belandt op een toverschool waar ze erachter komt dat haar moeder daar beroemd, bekend en belangrijk was. En dit heeft uiteraard invloed op hoe de anderen kinderen op haar reageren. Van een bijzonder (in dit geval vrouwelijke) hoofdrolspeler wiens ouders stierven toen ze nog een baby was, tot benamingen en zelfs scènes in de school aan toe: Denk aan een voorspelling, een sluimerend gevaar waarvan iedereen dacht dat het verslagen was, enkele opvallende docenten zoals Griffin, tot scènes van een kat die van een bureau springt en leerlingen die naar pagina 85 moeten gaan. Het is niet hetzelfde, maar de algemene plot en veel van de personages gaven mij het gevoel dat ik in een omgebouwde versie van Harry Potter ben beland. Zeker als er een Zeurende Mary komt jammeren bij de groep en ze ook nog eens een geest blijkt te zijn.

Er zijn termen zoals ‘Magdors’ voor mensen met een magische gave, en ‘Normers’ als dreuzels. De equivalent voor halfbloedjes, of wanneer magie een generatie skipt, zijn de ‘droesems’. Ja, het systeem is niet helemaal hetzelfde, maar tijdens het lezen raakte ik af en toe uit het verhaal omdat sommige dingen mij wel heel erg deden denken aan Harry Potter. En dan speelt het zich ook nog eens in het verleden af in een Engelse omgeving vol Engelse namen.

Dat neemt niet weg dat het verhaal verder goed leest en loopt. En er zijn wel verschillen. Het gouden Trio bestaat nu uit een groep meiden. Er verschijnen enkele bijzondere personages ten tonele zoals Tindin en Kieran waar ik erg van genoten heb, en over het algemeen heeft het verhaal een heerlijke magische sfeer.

Conclusie

De Laatste Lichtwachter: De Schaduw van de Duisternis is het debuut van K.C. Pedersen waar veel tijd, werk en liefde in is gestoken. Wie zin heeft in een verhaal over een school met een magisch tintje zal dit boek zeker kunnen overwegen. En voor de fans van de Harry Potter boeken die altijd al eens een vrouwelijke Potter wilden zien: hier is ze.

• Koop bij BOL.com