De Jager, de dief & het baken is een episch fantasyboek van de hand van Jeroen Cornelis Rottier. Mensen die FantasyWereld al een aantal jaar regelmatig bezoeken zullen het wellicht kennen onder de titel Storm: Oorlogsmagiërs. Een aantal jaar terug publiceerden wij de eerste paar manuscriptstukken, zodat we inzicht kregen in het schrijfproces en onze feedback konden geven.
Het heeft daarna een aantal jaar geduurd voor het geheel gepubliceerd werd (lees hier ons interview met de schrijver over dat proces) en met de publicatie is er voor een andere titel gekozen. Fans reageerde destijds enthousiast op de manuscript stukken. Ikzelf heb die serie aan kleine publicaties ook gevolgd en ben reuze benieuwd naar het eind product, dus laten we snel dieper ingaan op het verhaal.
Het verhaal
We volgen in het boek drie verschillende personages. Storm woont in het verre zuiden en is een jongeman die goed is met de boog en een liefde heeft voor jagen. Hij wil dan ook graag meesterjager worden. Hij wordt echter verbannen naar de hoofdstad wanneer hij zijn latente aanleg voor magie vertoont, zodat hij dat talent daar verder kan ontwikkelen. Raven bevindt zich in het noorden en houdt zich bezig met stelen en af en toe iemand uit de weg ruimen. Hij is een gerespecteerd lid van de Dievengilde uit Nieuwpoort. Yaela bevindt zich eveneens ergens in het noorden. Zij is opgepakt vanwege het gebruik van magische vermogens en wordt gebonden aan een schip als Baken. Zo kan zij het schip waar zij aan gebonden is helpen met een veilige reis.
De levens van Storm en Raven worden omvergegooid als ze elkaar tegenkomen in de gevangenis. Raven komt daar terecht als hij bij een diefstal erin geluisd wordt door zijn eigen Gilde, terwijl Storm er terecht komt na een uitbarsting van magie in de hoofdstad. Samen ontsnappen ze en vertrekken naar het oosten. Ondertussen is Yaela ook ontsnapt uit de klauwen van haar gebonden schip en spoelt ze aan bij een tempel van de Rode Orde. Deze traint mensen in de krijgskunst om magiërs de baas te kunnen zijn. Yaela wordt naar binnen gehaald en traint om datgene te doden dat ze zelf is: een magiër.
Storm, Raven en Yaela worden in een complot gezogen dat goed voorbereid is door de verschillende Ordes en die de macht zelf willen grijpen en ze zullen alles op alles moeten zetten om niet ten onder te gaan in de aankomende strijd.
Epische wereldbouw, maar niet zonder problemen
Zoals het epische fantasy betaamt bezit dit verhaal een flink stuk wereldbouw. Naar mijn mening overschaduwt deze wereldbouw echter het plot dat je als lezer probeert te volgen. De wereldbouw zorgt er namelijk voor dat het verhaal redelijk traag voortkabbelt en dat er, ondanks de ruim vierhonderd pagina’s, relatief weinig gebeurt. Aan de andere kant heb je daarmee wel een goed uitgediept continent, met veel verschillende facties, verschillen in cultuur tussen in de verschillende windstreken en bestaat er een interessante magievorm. Veel potentie, waardoor het boek een beetje voelt als een opzet naar iets veel groters in volgende delen.
De traagheid kwam ook door de manier waarop de wereldbouw tot stand komt. Er komen net iets te vaak zogeheten infodumps langs, die heel soms ook nog eens herhaald worden later in het boek. Dat is jammer want én ik wist dat al én het haalt de snelheid ontzettend uit het verhaal. Soms zijn er ook wat tegenstrijdigheden te vinden in het verhaal. Zo zegt Raven al vrij snel dat hij niet gelooft in magie, maar tweehonderd bladzijdes later lezen we een flashback van Raven waarin hij magie van heel dichtbij aan het werk ziet, waardoor het gek is dat hij er niet in gelooft.
De personages waren makkelijk in te leven en hadden wel echt hun eigen karakter. Ze doen wat met me en ik ben dan ook vooral benieuwd hoe het verhaal verder gaat en het grote geheel zich zal ontvouwen.
Opmaak
De opmaak van het boek wil ik ook nog even benoemen. Wat ik bijvoorbeeld echt een heel toffe toevoeging vond, was dat ieder personage zijn eigen hoofdstukken heeft, met daarbij ook een eigen illustratie. Zo weet je bij elk hoofdstuk welk personage je gaat volgen. Ik ben ontzettend voorstander van meer illustraties bij fantasyboeken, omdat deze helpen bij het onderdompelen in de wereld, en dat doet dit boek goed.
Een verbeterpunt voor een volgend boek qua opmaak is dan weer dat er nu geen witregels zijn gemaakt om nieuwe stukken in te leiden. Hierdoor worden gezichtspunten verwisseld of sprongen in de tijd gemaakt, zonder visuele ondersteuning. Dit is soms erg verwarrend en zorgt ervoor dat je echt heel erg moet opletten.
Conclusie
Dus wat vond ik er nou van? Ik heb een aantal negatieve dingen opgenoemd die in het volgende deel zeker verbeterd kunnen worden. Ik zei al dat het voelde alsof dit boek één grote opzet is naar iets groters, en dat heeft me uiteindelijk wel geïnteresseerd gemaakt in de wereld. De wereld sprak tot de verbeelding e het verhaal is ook vermakelijk. Daarom zal ik ook zeker het volgende deel gaan lezen. Voor dit eerste deel ben ik uiteindelijk van mening dat de gegeven kritiekpunten de leeservaring negatief beïnvloedden, dus ik hoop dat daar bij het vervolg iets strakker naar gekeken wordt.
