Eslor verkeert in chaos, de burgeroorlog woedt door de straten. Naria heeft de inwijding dan wel overleeft, maar ze voelt zich schuldig nu Adelard haar land in handen heeft. Terwijl Naria en Elias bij de Raad van Sitran ontboden worden om de situatie in Eslor te rapporteren, blijkt dat ook daar de nodige politieke spelletjes gespeeld worden.
Ze zijn niet de enige die hun weg zoeken in een veranderde wereld. Alan zoekt een nieuwe thuis nu hij de Zwarte Roos heeft achtergelaten en hij als artificiali niet overal welkom is. Gideon moet zijn verleden onder ogen komen en Isabella riskeert haar leven om de leden van de Zwarte Roos te helpen. Intussen probeert Adelard zijn macht te verstevigen en laat hij zich in met vreemde objecten die hem de kans kunnen bieden om zijn vijanden te overmeesteren, maar niet alles is wat het lijkt.
Politieke spelletjes
In dit tweede deel van de serie Revolutie krijgt Naria te maken met het feit dat zij en haar familie effectief onttroond zijn en de revolutie in haar land echt is uitgebroken met de nodige chaos tot gevolg. Machtsbeluste opportunisten maken hier altijd graag gebruik van en dat is nu niet anders. We krijgen meer inzicht in Adelard zijn plannen, maar het is voornamelijk Naria die aan bod komt terwijl ze haar eerste stappen onderneemt in de politiek.
Hoewel ook in Sitran de nodige politieke spelletjes gespeeld worden en Naria ze niet allemaal meteen doorheeft, is het wel steeds op een luchtige manier in het verhaal verweven. De schrijfstijl is jeugdig zoals in het eerste deel, maar Naria is natuurlijk nog niet veel ouder dan toen. Dat maakt het verhaal wel toegankelijk voor jongere lezers en blijft dezelfde sfeer behouden als in het eerste deel. De steampunk-elementen zijn minder prominent aanwezig dan voordien, voornamelijk omdat Naria nu de Vonk niet meer zo sterk hoeft te ontkennen en het fantasy-gegeven nu meer plaats kan krijgen.
Eropuit in de wereld
Het grootste verschil met het eerste boek is natuurlijk dat zowel Naria als alle andere personages nu veel meer verspreid door de verschillende landen rondzwerven en we nu dus meer te zien krijgen van de wereld waarin Eslor slechts een land is naast andere grootmachten. Via Gideon trekken we het platteland rond en we krijgen tegelijkertijd ook weer meer achtergrondinformatie over hem.
Alan is iets meer zoekende, waardoor we geïntroduceerd worden aan nieuwe personages, steden en genootschappen. Isabella is de enige die nog in de buurt van Adelard verblijft, maar zij moet ook nieuwe manieren vinden om haar weg te vinden in het wespennest aan het veranderde hof. Er gebeurt dus wel het en ander verspreid over het continent, waardoor er altijd wel iets is om het verhaal vlot te laten doorkabbelen en er iets meer te vertellen valt over de personages, al maken ze niet een echt diepgaande ontwikkeling door. Je merkt ook wel dat het een tussenstop is in de reeks, de echt grote gebeurtenissen worden nu allemaal voorbereid terwijl de personages zich in verschillende posities klaarzetten. Op zich niet erg, er gebeurt nog voldoende op andere vlakken, maar het is een voorbereiding op een groter treffen.
Conclusie
Onttroond blijft in dezelfde sfeer als Inwijding en combineert een luchtige aanpak met politieke spelletjes en een ontdekking van de andere landen rond het in chaos verkerende Eslor. Alle personages moeten andere kanten van zichzelf ontdekken en komen in verschillende situaties terecht die het verhaal dan weer aangenaam maken en lekker vlot leesbaar.
