Geheimen en magie in Hotel Magnifique van Emily J. Taylor

Welkom in de magische wereld van Hotel Magnifique met zijn gouden plafonds, champagnefonteinen en betoverende feesten. Elke nacht om klokslag 00.00 uur vertrekt het naar een nieuwe bestemming.

Wanneer Jani ontdekt dat Hotel Magnifique naar hun stad komt, grijpt ze haar kans. Ze regelt een baan in het hotel voor haar zusje Zosa en zichzelf. Eenmaal binnen verdwijnt Zosa echter spoorloos. Jani ontdekt algauw dat er duistere geheimen schuilgaan achter de glimmende façade. Met de knappe portier als haar enige bondgenoot probeert ze het mysterie te ontrafelen. Kan ze haar zus redden voor het te laat is?

Een magisch hotel dat beroep doet op je verbeeldingskracht

In Hotel Magnifique is – zoals de titel al weggeeft – een grote rol weggelegd voor een magisch hotel. Dit hotel verschijnt één keer in de tien jaar en is gehuld in mysterie. Daar binnenkomen vergaat Jani niet al te gemakkelijk, waardoor je al vrij snel met haar begaan bent en lekker het verhaal in rolt. Wel duurt het vrij lang voordat je merkt dat er dingen niet pluis zijn met het hotel, hierdoor was de richting die het verhaal uit zou gaan wat onduidelijk. Het leek me eerst allemaal iets te liefjes naar mijn smaak, toch verandert dit gaandeweg en dan bouwt de spanning mooi op. Gedurende het verhaal worden er verscheidene kamers benoemd en ietwat vluchtig beschreven, toch was het voor mij onvoldoende om echt een duidelijk beeld te krijgen van hoe het er daar uitzag. Dat kamers, trappen en gangen naar believen kunnen verschijnen en verdwijnen helpt natuurlijk ook niet. Dit droeg bij aan het mysterie, toch vraagt het daardoor wel net iets meer van je verbeeldingskracht.

Iets te veel nadruk op diversiteit

Het boek is in de eerste persoon geschreven. Doorgaans vind ik wisselende personages wel prettig, maar het verhaal leende zich er goed voor om door de ogen van één persoon geschreven te worden. De proloog en de epiloog zijn wel vanuit de ogen van een buitenstaander beschreven en vond ik niet zo geslaagd; beide voegden niet echt iets toe aan het boek.

Wat ik opvallend vond aan Taylors schrijfstijl, was dat ze letterlijk iedere tint huidskleur benoemt. Van elk personage – zelfs al zijn het naamloze bezoekers – wordt gezegd welke kleur huid ze hebben, soms wel vijf keer op een pagina. Als lezer kun je daar weinig mee en het voelde daardoor alsof de diversiteit op een onnatuurlijke manier benadrukt werd. Hetzelfde geldt voor het beschrijven van homo’s en lesbiennes, zeker in het begin wordt een aantal keer een achtergrondpersonage als dusdanig beschreven dat het aanbrengen van veel diversiteit de enige functie lijkt te zijn. Wat helemaal niet nodig is, want bij de belangrijke bijpersonages zien we ook verschillende geaardheden terug, waar dat wél op een natuurlijke manier wordt gedaan.

Interessante magische artefacten

In het verhaal spelen verschillende artefacten een rol, die niet alleen helpen om magie in toom te houden, maar ook allemaal een magische eigenschap hebben. Deze objecten werden op een leuke manier ingezet en gaven de personages uitdagingen of waren juist een helpende hand. De achtergrond van het hotel en de magie waren goed uitgewerkt en hetzelfde geldt voor de belangrijkste personages.

Er mist wat emotionele diepgang

De band tussen Jani en haar zus Zosa is leidend voor het verhaal en het is mooi om te zien hoeveel ze om elkaar geven en op welke manier dat tot uiting komt. Hoewel ik me aan menig zeventienjarig vrouwelijk hoofdpersonage heb gestoord in YA-verhalen, was Jani scherp genoeg zonder té bijdehand te worden en had ze haar overduidelijke valkuilen. Wel miste ik soms wat emotionele diepgang. Jani maakt een paar afschuwelijke dingen mee, maar ik kreeg niet het gevoel dat dat haar echt raakte.

Hoewel het even duurde voor het verhaal me echt greep, raakte ik zo halverwege het verhaal wel echt benieuwd naar hoe alles nu in elkaar stak. Ik kwam voor verscheidene verrassingen te staan. De eindclimax verliep niet voorspelbaar, maar wel een beetje gehaast. Deze scène kwam niet echt bij me binnen, ook hier miste ik een beetje emotionele diepgang.

Conclusie

Hotel Magnifique is een op zichzelf staand fantasy-verhaal dat zich afspeelt in een intrigerend hotel, vol magie en geheimen. Het plot en de personages zijn goed uitgewerkt, al mist de emotionele diepgang een beetje.

• Koop bij BOL.com