We gaan verder in deze magische dystopie waar we geëindigd zijn in het eerste deel, Heksenjacht. Whit en Wisty hebben hun krachten in het vorige deel leren kennen en kunnen deze nu redelijk consistent gebruiken.
Ze horen nu beiden bij de leiders van het verzet tegen de Nieuwe Orde en er wordt nog steeds jacht op ze gemaakt. Ook in dit deel blijft de missie van het verzet om zoveel mogelijk kinderen te bevrijden uit handen van de Nieuwe Orde. Dit gaat vaak nog maar net goed, want de Ene heeft het echt op Whit en Wisty voorzien, de rest maakt hem weinig uit. Hij moet en zal de Gave van Wisty krijgen, kosten wat kost. Hij is echt geobsedeerd in haar gave.
Verhaallijn
Deel twee is eigenlijk weinig vernieuwend ten opzichte van het eerste deel. Het boek bestaat weer uit heel veel korte hoofdstukken waardoor je een wat verknipt verhaal krijgt. Kleine toevoeging is dat er dit keer ook wat hoofdstukken zijn beschreven vanuit de derde persoon waarin je dan voornamelijk de Ene volgt. Persoonlijk vind ik dit geen goede toevoeging. De mystiek rondom de Ene wordt op deze manier wat weggehaald, het is ergens gewoon “spannend” om niet te weten wat zijn beweegredenen zijn. Ook maak je mee wat hij doet met personen die hem niet gehoorzamen of telleurstellen. Ook dit haalt wat van de mystiek rondom deze persoon weg, je gedachten en eigen fantasie hadden dit ook wel op deze manier ingevuld, maar om het nu te zien en mee te maken haalt de kleine onzekerheid hierover weg.
De toevoeging van de mysterieuze heksenvrouw, die ze in deel 1 al tegen het lijf waren gelopen, is wel een leuke toevoeging. Hieruit blijkt dat er toch ook volwassenen zijn die tegen de Nieuwe Orde zijn en dat er dus ook volwassenen zijn met magische krachten. Het geheel voelt alleen nog steeds niet echt natuurlijk aan. Het gaat echt om een jeugd/kind verzet en er is blijkbaar geen enkele volwassen persoon die hier iets in betekend. Terwijl het toch gaat om het uitbannen van muziek, kunst en magie. Iets wat iedereen zal moeten raken.
Ondanks dat ze weten dat er volop jacht op ze gemaakt worden zijn Whit en Wisty, en met name Wisty, nog erg goed van vertrouwen en volgen ze bijna blindelings alle personen die ze tegen komen en maar een beetje vriendelijk tegen ze zijn. Ook dit komt wat ongeloofwaardig over. Je had wat meer wantrouwen richting alles wat vreemd en onbekend is verwacht.
Conclusie
Ook het tweede deel in deze serie is weer geschreven in een lekker vlotte schrijfstijl die goed en makkelijk wegleest. Het is daarom ook uitermate geschikt als een young adult boek, en dan met name de wat jongere young adults onder ons.
Het verhaal is vermakelijk, maar blijft erg oppervlakkig en mist in mijn ogen wat diepgang. De ontwikkeling van de magische gaves van Whit en Wisty had wat meer uitgewerkt mogen worden. Ook het hele verzet en hoe het nou precies zit met de Nieuwe Orde en de wereld mist de nodige uitwerking.
