Een Melodie van Wanhoop is het debuut van Ilse Pol, een nieuwe Nederlandse auteur en studente toegepaste psychologie met een liefde voor sprookjesachtige werelden en fantasierijke verhalen. Het boek is uitgekomen bij uitgeverij Hamley Books en wordt omschreven als een spannende hervertelling van De Rattenvanger van Hamelen. Het is bedoeld voor een YA-publiek.
Het verhaal wordt verteld vanuit de zestienjarige Aurélie, die met haar vader op een verder onbewoond eiland woont dat ze van hem nooit mag verlaten. Maar dan wordt hij ziek en komt ze voor een lastige keuze te staan: blijft ze op het eiland of gaat ze tegen de wens van haar vader in? Daarnaast volgen we Emeric, die in een stad woont die geplaagd wordt door ratten. Een mysterieuze vreemdeling bevrijdt de stad van de plaag, maar laat ook alle kinderen verdwijnen. Daardoor wil Emeric nog maar één ding: de kinderen redden uit de klauwen van de Rattenvanger.
Twee kanten aan elk verhaal
Het boek heeft dus een dubbel perspectief. We beginnen met vooral hoofdstukken vanuit Aurélie, maar hoe verder we komen, hoe meer Emeric aan het woord komt en hoe meer we dus een andere kijk op de zaak krijgen. Ik vind het zelf fijn als dat in YA-boeken gebeurt, omdat je er lezers op een zachte manier mee laat zien dat elk conflict minstens twee kanten kent en dat de wereld niet zwart-wit is. Een Melodie van Wanhoop heeft ook een proloog en een epiloog. Ik was even bang dat het hele boek in de uitleggende, tikkeltje saaie stijl van de proloog geschreven zou zijn (die overigens wel typisch is voor oude sprookjes), maar dat is gelukkig niet het geval. Ook de epiloog had van mij wel achterwege mogen blijven, maar dan was het einde misschien te veel in de stijl van de gebroeders Grimm geweest.
Aurélie en Emeric zijn twee goed uitgewerkte personages met elk een eigen stem en eigen karakter. Je kunt je makkelijk in hen inleven en ze reageren precies zoals ik zou verwachten van iemand van hun leeftijd. Ook de andere personages krijgen allemaal een eigen karakter en achtergrond. En wat ik heel prettig vind: het boek bevat de nodige diversiteit. Ik verklap niet hoe of wat, maar ik ben blij met de manier waarop die diversiteit is aangepakt. Het vormt een natuurlijk onderdeel van het verhaal, zonder dat er onnodig bij stil wordt gestaan.
Sprookjeszoeker
Op de proloog na leest het boek lekker vlot weg. Er wordt een heel nieuwe wereld geschapen waar de rattenvanger én andere sprookjes en mythen op knappe wijze in worden verwerkt door Pol. Zo zit ook Peter Pan in Een Melodie van Wanhoop en zie ik nog meer sprookjes terugkomen. Verschillende elementen uit elk van de sprookjes worden op een originele manier gebruikt, waardoor deze nieuwe verhaalwereld gaat leven en je regelmatig alsnog niet weet wat er zal gaan gebeuren, zelfs niet als je de sprookjes (her)kent. Er gebeurt nog veel meer dan ik hierboven al heb beschreven, maar een gedeelte van de aantrekkingskracht van dit boek is juist ontdekken welke sprookjes er nog meer zijn gebruikt en op welke manier, dus wat inhoud betreft houd ik het hierbij.
Conclusie
Een Melodie van Wanhoop is een vermakelijk boek en zeer geschikt voor de doelgroep YA. Het is vlot geschreven, heeft inleefbare personages en schept een heel nieuwe, interessante wereld. Oude sprookjes worden op een originele manier met elkaar verweven en in een nieuw jasje gestoken. Welke kun jij er allemaal in ontdekken?
